«Плакун-трава»

667

Описание

Вечныя пытанні быцця, пытанні жыцця і смерці, месца чалавека на зямлі, яго адказансць перад Богам і перад нашчадкамі — усё гэта хвалюе аўтара. Рэлігія, філасофія, чалавек — асноўная тэма гэтага зборніка.



10 страница из 28
читать на одной стр.
Настроики
A

Фон текста:

  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Аа

    Roboto

  • Аа

    Garamond

  • Аа

    Fira Sans

  • Аа

    Times

стр.
Самага на губах.БАЛАДА ПРА ГРЭШНАЕ КАХАННЕЯ чужога ў жыцці не браў.“Не бяры, калі там не клаў!” –Так вучылі бацькі мяне,Не чапаў я раней.Толькі ў долю прыйшла бяда,Як вясною з гары вада:Заблудзіўся сярод людзей,І нязбытных надзей.А здавалася – вось яно,Тое шчасце, трымай яго!Пахіснуліся на мурог,Як дазволіць я мог?Зоркі падаюць на зямлю —А я губы ивае лаўлю.Ты ж чужым аганьком была,Як жа гэтак змагла?Немаведама надыйшло,Зацямніла крылом святло,Расчапіла мяне тугой,І прыйшоў неспакой.Грудзі пышныя, нібы квет,Перакрэслілі белы свет —Доля вечная ўсіх мужчын:Заставацца ні з чым.Ранкам сябар прыйшоў, маўчыць.Нібы воўк на мяне глядзіць.“Дзякуй, — кажа, — дружок, за ўсё —Ашчаслівіў жыццё.І пячэцца да гэтых порПогляд чысты, нямы дакор.Як са здрадай на свеце жыць? –Не бярыце чужых!КАЗАЦКАЯ БАЛАДАРаскажы, казача, пра сваю удачу,Пра сваю удачу – дзеўчыну- красу.Чуеш, у калысцы немаўлятка плача,Распусціла жонка рыжую касу.На канюшні конік, конік вараненькіЗачакаўся волі, цокату падкоў.Атаман пакліча казака ў дарогу,Выедуць станіцай у далёкі пуць.З’едзеш ад святога роднага парогу –Толькі сваёй хаты, хаты не забудзь.На падрорку хлопчык да цябе падобны,Хлопец падрастае, як на лес глядзіць.Раскажы, казача, пра сваю удачу,Пра сваю удачу – сына-малайца.Оё, каб ты, казача, паглядзеў- пабачыў,Як вядуць нявестку ў хату з-пад вянца.На канюшні конік, конік вараненькіЗачакаўся волі, цокату падкоў.За аброць выводзіць, сядлае ў дарогу –І нявестка й жонка горкі слёзы л’юць…Выязджае сын твой да цябе ў падмогу,Дома плачуць дзеці – дзеці хай растуць.На падворку хлопцы да цябе падобны,Хлопцы падрастаюць як на лес глядзяць.Раскажы, казача, пра сваю няўдачу –Жыцце праляцела, шчасцейка сплыло:З піпкаю на прызбе ты сядзіш і плачаш,Не хапіла часу, часу не было.Ой, каб тыя коні ў чэраве падохлі,Эх, ты мая доля, доля казака!СЛАВЯНСКАЯ ВАЙНАЕхалі казакі за сяло.Пакідалі роднае жытло.Ухапіла дзеўка за сядло:“Без цябе мне як жа жыць?”Не чапай, дзяўчо, гняда каня,Ты мне яшчэ покуль не жана,Паглядзі кругом гарыць вайна,Адпусці, пайду служыць!Трэба даць вады свайму каню,Вынясе сягоння ён с агню,Еду не на свята – на вайну,Трэба шаблю пагастрыць.Бровы любай ад бяды чарны,Над радзімай кружаць груганы,Не было яшчэ такой вайны –Скажа хто, ці будзем жыць?То ж не вораг, то ж мой крэўны братПаўстае на нас, як супастат,Эх, не скора я прыйду назад –Ты мне сына беражы.Ехалі казакі за сяло,Пакідалі роднае жытло.Ухапіла дзеўка за сядло:Без цябе мне як жа жыць?* * *Над зялёным борам каркаў чорны воран:

Комментарии к книге «Плакун-трава», Анатоль Кудласевіч

Всего 0 комментариев

Комментариев к этой книге пока нет, будьте первым!

РЕКОМЕНДУЕМ К ПРОЧТЕНИЮ

Популярные и начинающие авторы, крупнейшие и нишевые издательства