Жанр:
«Плакун-трава»
0
667
Описание
Вечныя пытанні быцця, пытанні жыцця і смерці, месца чалавека на зямлі, яго адказансць перад Богам і перад нашчадкамі — усё гэта хвалюе аўтара. Рэлігія, філасофія, чалавек — асноўная тэма гэтага зборніка.
7 страница из 28
читать на одной стр.
читать на одной стр.
Папрасіў я тады: о, Божа,Дай кожнаму хлеба на кожныДзень.Эх, мы воўчага роду-племеніДзень натоўпінся у чарзе.Налаўчыліся хапаць жменямі,І стаяць на адной назе.Чэргі,чэргішэрагам —шоргатшэрыхнерваў.Эх-ма!Яшчэ разок!Віна няма на пасашок?Піва… Водкі?...Самагон?— Самі гонім, самі п’ём!Не размова ж у нас — а лаянка:Дурань дурня аслом заве.Мы ня звыклі дарэмна каяцца,Калі стукнулі па галаве.Чэргі,чэргішэрагам —шоргатшэрыхнерваў.Эх-ма!Чаго няма?Што сягоння ў дэфіцыце?Швэдры, курткі, нагавіцы?—Чаравікі!—Проста жах! Хутка пойдзем у лапцях.Чэргі,чэргішэрагам —шоргатшэрыхнерваў.Мы забыліся як здароўкацца:Хто апошні, хто крайні тут?Па патыліцы — на здароўечка!Уварваць бы, што там даюць:Чэргі,чэргішэрагам —шоргатшэрыхнерваў.І хвалюемся, нібы рэчы тамРаздаюцца ўвесь дзень дарма.Вось бяда, напірае на плечы намПроцьма чэргаў, людзей гурмаЧэргі,чэргішэрагам —шоргатшэрыхнерваў.ЗАКОН ЧАРГІЗакон чаргі — закон тайгі, амаль што тое ж сама:Параскідая хутчэй другіх, пралазь на самы перад!Чарга — наш дом, чаргой жывём, па чэргах — мы з вусамі,А прыйдзе час і нажывём чаргой сардэчны верад.Па закону чаргі білі ў морду —Мардабойны закнаў ухіл.Семярых разабралі па моргах —Растапталі законам чаргі.І тут даюць, і там даюць — куды паспець не знаю.Не абмінуць бы дэфіцыт, яго штодня ўсё меней.Я і апошнім пастаю, я пастаю і з краю,Купоны, грошы і талоны сцісну ў мокрай жмені.Па закону чаргі білі ў морду —Мардабойны закнаў ухіл.Семярых разабралі па моргах —Растапталі законам чаргі.Натоў людзей — натоўп надзей: другім не хопіць можа?Вось інвалід паўзе, як танк, пікіруе бабуля.Я дзень стаяў, канчаецца тавар, памілуй Божа!Угробіў дзень і атрымаў пад самым носам дулю.Па закону чаргі білі ў морду —Мардабойны закнаў ухіл.Семярых разабралі па моргах —Растапталі законам чаргі.ДА ЧАЛАВЕКАХто ты ёсць?Кім быў ты?Кім будзеш?Што ты варты, калі адзін?Моц людская у слове “Людзі”?Ці ў звароце: “О, госпадзі!”Мо драпежнік ты, Homo Sapiens? *Іклы, кіпці і слоў атрута…Не адну меў ад Бога запаведзь,Толькі помняцца ўчынкі Юды.Штосьці помніцца — ды не тое,Для натоўпу маралі стае —Яны боскае слова жывоеБяруць без часціцы “Не”.Homo homini lupus est. **Бог не здрадзіць — свіння не з’есць!І забі, і пралюбадзейнічай,Хоць на грошык карысці маеш.Утварай усялякае дзеянне,Можа ў пекле канцы схаваеш.Як жывеш, чалавек moralis, ***Што на сёння трымае сэрца?Не дарма цябе з раю гналі —А з зямлі куды зграі дзецца?Homo homini lupus est.**Бог не здрадзіць – свіння не з’есць!Ты ішоў па зямлі кагортаміІ стагоддзі наўзбоч кішэлі –
РЕКОМЕНДУЕМ К ПРОЧТЕНИЮ
Популярные и начинающие авторы, крупнейшие и нишевые издательства
Комментарии к книге «Плакун-трава», Анатоль Кудласевіч
Всего 0 комментариев