«Astronauci»

Jedna za drug¹ sz³y w tajgк ekspedycje wyposa¿one w najczulsze aparaty. Zak³adano sieж punktуw triangulacyjnych, badano stoki wzgуrz, dno b³otnistych jezior i strumieni, wiercono nawet dno moczarуw — wszystko na prу¿no. Rozlega³y siк g³osy, ¿e, byж mo¿e, meteor nale¿a³ do kamiennych, przypuszczenie nieprawdopodobne, poniewa¿ meteorytyka nie zna bardzo wielkich bolidуw kamiennych, ale i w tym wypadku by³aby okolica usiana jego odpryskami. Kiedy zaœ opublikowano rezultaty badaс nad powalonym lasem, wynik³a nowa zagadka.Ju¿ przedtem spostrze¿ono, ¿e tajga powalona by³a nierуwnomiernie i ¿e le¿¹ce linie nie zawsze wskazywa³y na œrodek kotliny. Co wiкcej, gdzieniegdzie w odleg³oœci kilku— zaledwie kilometrуw od kotliny sta³ nietkniкty, nie zgorza³y bуr, podczas gdy kilkanaœcie kilometrуw dalej znуw napotyka³o siк tysi¹ce obalonych modrzewi i sosen. Prуbowano to wyt³umaczyж tak zwanym „efektem cienia”; czкœci tajgi mia³y ocaleж, os³oniкte od fali podmuchowej grzbietami wzgуrz, a dla wyjaœnienia, czemu w niektуrych miejscach drzewa powalone s¹ w inn¹ stronк, twierdzono, ¿e ten obwa³ lasu nie mia³ nic wspуlnego z katastrof¹ i zosta³ spowodowany zwyk³¹ burz¹.Lotnicze mapy fotograficzne terenu obali³y wszystkie te hipotezy. Na zdjкciach stereoskopowych widaж by³o doskonale, ¿e jedne po³acie lasu le¿a³y rzeczywiœcie wspу³œrodkowo wokу³ kotliny, a inne sta³y nietkniкte. Las by³ tak powalony, jakby wybuch nie uderzy³ z jednakow¹ si³¹ we wszystkich kierunkach, lecz jakby ze œrodka kotliny wybieg³y szersze i wк¿sze „strumienie”, ktуre d³ugimi alejami k³ad³y drzewa.