«Astronauci»

Druga wyprawa z najwiкkszym nak³adem wysi³kуw przywioz³a po bezdro¿ach w g³¹b tajgi maszyny, ktуre umo¿liwi³y dokonanie pierwszych prуbnych wierceс, po uprzednim przekopaniu i osuszeniu lejуw. Prace toczy³y siк w ci¹gu krуtkiego, upalnego lata, w dusznym powietrzu, roj¹cym siк od zjadliwych komarуw, ktуre ca³ymi chmarami unosz¹ siк z b³ot. Wiercenia da³y wynik ujemny. Nie odnaleziono nie tylko szcz¹tkуw meteoru, ale nawet œladуw jego zderzenia z ziemi¹ W postaci wystкpuj¹cej w takich wypadkach m¹ki skalnej, to jest miazgi i okruchуw kamiennych, stopionych wysok¹ temperatur¹. Zamiast nich natrafiono na wody gruntowe, gro¿¹ce zalaniem maszyn, a po ich ocembrowaniu i przebiciu, ktуre wymaga³o olbrzymiej pracy, œwidry wdar³y siк w wiecznie zlodowacia³y i³. Co gorsza, przybyli na miejsce specjaliœci od powstawania torfu, gleboznawcy i geologowie orzekli jednog³oœnie, i¿ rzekome kratery nie maj¹ nic wspуlnego z meteorem i ¿e podobne twory, zawdziкczaj¹ce swe powstanie normalnym procesom tworzenia siк pok³adуw torfu podmywanego wod¹ gruntow¹, mo¿na spotkaж wszкdzie na dalekiej pу³nocy. Rozpoczкto wiкc systematyczne poszukiwania meteoru za pomoc¹ deflektometrуw magnetycznych. Wydawa³o siк oczywiste, ¿e tak ogromna masa ¿elaza musi stworzyж anomaliк magnetyczn¹, przyci¹gaj¹c igie³ki kompasуw, ale aparaty niczego nie wykaza³y. Od po³udnia wzd³u¿ rzek i strumieni prowadzi³a ku kotlinie szeroka na wiele kilometrуw aleja obalonych drzew; sam¹ kotlinк otacza³y wachlarzem le¿¹ce pnie; obliczono, ¿e zniszczenia te wywo³a³a energia rzкdu l000 trylionуw ergуw, ¿e wiкc masa meteoru musia³a byж olbrzymia — a jednak nie znaleziono najmniejszego nawet od³amka; ani jednego okrucha, ¿adnego krateru, ¿adnego miejsca, ktуre by nosi³o œlady potwornego upadku.