Падрыхтаванае на падставе: Генадзь Бураўкін, Узмах крыла. Новыя вершы, — Мінск: Мастацкая літаратура, 1995. — 111 с.
Рэдактар: Р. I. Барадулін
Copyright © 2015 by Kamunikat.org
Маўклівая, цярплівая душа * * *Якое шчасце —Жыць на белым свеце,Піць водар траў і цішыню бароў,Твар падстаўляць пад чабаровы вецерI мець сям'ю, работу і сяброў!Якое шчасце —Жыць зусім звычайна:Браць кнігі з перапоўненых паліц,I наліваць вадой крынічнай чайнік,I ў садзе лісце прэлае паліць!Якое шчасце —Даланёй сялянскайАдчуць слухмянасць гэбля і касыI з нечаканай прадзедаўскай ласкайРасчулена пагладзіць каласы,У засені схавацца за адрыну,Дзе дуб калыша свой зялёны шум,I сцішанаю песняю адрынуцьI адзіноту, і бетонны сум,Аднойчы выйсці ў поле на дасвецці,Каб зразумець —Да ачышчальных слёз,—Якое шчасце —Жыць на белым свецеСярод вясёлак, птушак і бяроз!..МалітваМы здалёку ўбачылі свабодуI яшчэ не вырваліся з пут...Божа,Не дабаў майму народуПошасці,НяпраўдыI пакут.У чужым нялюдскім землятрусеХіба ў нечым мелі мы віну?..Божа,Адвядзі ад БеларусіЗдраду,ВераломстваI вайну.Смутнаю парою нелюдзімай,Калі ўсё наўкол ідзе на злом,Божа,Захіні маю РадзімуМудрасцю,СпакоемI цяплом!* * *Вы, хто сягоння на крутой арбіце,Хто пазаймаў чужыя рубяжы,Збалелую душу маю вазьміцеI разапніце на сваім крыжы.Вам хочацца зрабіць яе пакутнай —Даўно ў мяне пакутная яна.Няўдзячнасцю людскою, як атрутай,Скалечана, прапалена да дна.Навошта ж вам цяпер яна такая? —Ні славы не дадасць, ні барыша.Як ранішняя свечка, патухаеМаўклівая, цярплівая душа.Вам хочацца забіць яе навекі.Няўжо ў вас мала без яе граху? у...I душы растаптаныя — як вехіНа вашым інквізітарскім шляху.* * *Маім зацятым крытыкамЗайздросьце, любыя, зайздросьце,Што ў гэты невясёлы часЯ прыязджаю толькі ў госці —I, зразумела, не да вас,—Што ў мітынговай калатнечыЯ дараванняў не прашуI маю гонар чалавечыI незламаную душу,Што мілай Бацькаўшчыны справаДае мне радасць і спакой(Хаця вам гэта нецікаваУ вашай лютасці сляпой).I не забудзьце, ягамосьці,—Вам час расплату прынясе:Ва ўласнай зайздрасці і злосціПазахлынаецеся ўсе.* * *Адгудуць гады перабудовыАдляцяць расчараванняў дні.I калі не скруцяць нам галовы,Мы яшчэ збяжымся пры агні.Дружна памаўчым не без прычыны,Крыўды і абразы праглынёмI ўдыхнём глыбей дымок айчыны,Што віецца ціха над агнём.Глуха прашумяць над намі дрэвы,
Комментарии к книге «Узмах крыла», Генадзь Мікалаевіч Бураўкін
Всего 0 комментариев