«Паварот на лета»

Паварот на лета (fb2) - Паварот на лета 239K скачать: (fb2) - (epub) - (mobi) - Нина Иосифовна Матяш Ніна МацяшПаварот на лета

Падрыхтаванае на падставе:  Мацяш Н. Паварот на лета: Вершы, паэмы.— Мн.: Маст. літ., 1986.— 158 с.: іл.— (Б-ка беларус. паэзіі).

Copyright © 2013 by Kamunikat.org

* * *Лёс мой,лёс мой — цяжкі колас,часам — цяжкі камень...Мне люляць цябе да сконукволымі рукамі.Мне з табоюбыць сам-насамі несці у людзіто ў кароне промняў ясныхды ў пчаліным гудзе,то шукаць табе ратункуад навалы чорнай.Час падлічвае рахункі,мелюць часу жорны.Думкі, крокі,гнеў і радасць, —будзе хлеб ці ўдалы?Не скрывіць душой ні разу —гэта шмат ці мала?І любіць ажно да болю,як матулін голас,Беларусь — і сонца, й долю...Лёс мой,цяжкі колас!1970АГОНЬ УНАЧЫНяма святла.Відаць, абрыў на лініі —Вятрыска ж круціць, нібы ашалеў.Прыклала ноч свае далоні сініяДа шыб, дрыжачых пад гундосы спеў.А мне — утульна, нечакана хораша,Прыціхшы, слухаць буру і сябе,Ступаць за думкай без шчымлівай горычы,Як аратай за плугам пры сяўбе.Ды раптам сэрца працяло трывожнае:А што, калі з дарогі хто зблудзіўЦі проста страшна стала падарожнаму,Што ў непагадзі ён зусім адзін?..Асмалак свечкі леташняй каляднаеШукаю ў скрынцы вобмацкам хутчэй —І вось ужо з акна майго выглядваеСкупы агеньчык, добры гном начэй!Шыбуй сюды, знявераны і стомлены!Тут рук сяброўскіх шчырае цяпло.І падалося мне:сам шквал надломленыБыў гэтым кволым, прызыўным святлом.Калі ў сваёй дарозе, часам здрадлівай,Згублю з-пад ног збалелых цвёрды грунт,Я так хацела б, каб і мне здагадліваАгеньчык нечае душы спагадлівайВыратавальна ў вочы зазірнуў.1967НАДЗЕЯЦябе разгубленасцькатавала,Ты спатыкалася,ды ўставала.Цябе палілаагнём няўдачы,А гы па прыскуішла гарачым.Канала тына кастрах адчаю,Ды зноўку з попелу —жывая!Даўно б згібелабез цябе я,Мой добры Фенікс,мая надзея.1967АМО ТЕ«АМО ТЕ, АМА МЕ, FIDES IMMORTALES» —«Кахаю цябе, кахай мяне,вернасць бяссмертна», —пісалі старажытныя рымлянена заручальных пярсцёнках.З Рыма, з даўніх-давён,Праз стагоддзі-вякі,У абрадавым звоне крыштальнымПрыкаціуся пярсцёнакДа жаночай рукі,Прыкаціўся пярсцёнакДа мужчынскай рукі, —АМО ТЕ,АМА МЕ,FIDES IMMORTALES.Блаславіў Гіменей,Абяцаў ГіменейСонца, шчасце раскрыленых даляў.І выстукваюць сэрцыУ цябе і ў мяне:АМО ТЕ,АМА МЕ,FIDES IMMORTALES.Па жыцці не прайсці,Каб не зведаць бяды.Нам бы ж толькі пярсцёнкі шапталіПраз вясну і праз слоту,Праз сівыя гады:АМО ТЕ,АМА МЕ,FIDES IMMORTALES.1968РАСЧАРАВАННЕРасчараванне — як абвал.