«Каласы»

Каласы (fb2) - Каласы 235K скачать: (fb2) - (epub) - (mobi) - Кастусь Цвірка Кастусь ЦвіркаКаласы

Вершы

Я з той краіны... Я з той краіны...Я з той краіны, дзе рвуцца з долуТугія стрэлы хвой карабельных,Дзе, белагрудыя, над вадоюСтаяць бярозы, як каралевы.Там пушчы — заблудзішся.Толькі па зорах.Па сцежках зубрыных знойдзеш дарогу.У рэках сонных, у цёплых азёрахТам ходзяць i сёння акунь ды стронга.Я з той краіны, дзе ўранні жанчыныБраць лён ідуць як адна, хаўрусам.Глядзі ды любуйся: воч золак сініДы рэчкай з-пад хуст —                             валасы бела-русыя.А хлопцы там — сокалы.                             Дзень у хлопцаў —На зрубах звонкіх, на дрогкіх машынах,А вечар — над ручкі вядуць да варотцаўПявучых сябровак сваіх з вечарынак.Я з той краіны, што ў век беспрасветныЯсны прамень нарадзіла — СкарынуI песню для славы дала сусветнайАдаму Міцкевічу — роднаму сыну.З краіны, дзе Каліноўскага словаЛес віл ды кос на цара ўздымала,Дзе голасам чыстым у час суровыЗваў з цемры люд свой Янка Купала.Я з той краіны, што мужна сустрэлаБраню прышэльца ў дні грозныя тыя,Што ўся — ад неба да неба — гарэла,Як свечка, тысячаю Хатыняў.Там месца нідзе не знаходзілі катыАд куль партызанскіх i ад гранатаў,Былі ў партызанах там дрэвы i хаты,Была ў партызанах сама зямля там.Я з той краіны, што кранаў рукаміУзнесла з руін гарады, як вясёлкі,Што гуслямі новымі — правадаміАбвесіла ўсе бальшакі i прасёлкі.Разносяць па свеце краіны той славуАсілкі-БелАЗы — шырокі канвеер!Краіны той голас высокі па правуГучыць паміж роўных на ўсіх асамблеях!Я з той краіны, дзе ліпень купаеЗару ўсю ноч у ставах птушыныхI дзе стагоддзі агнёў купалля,Чырванакрылых, не патушылі,Дзе песню новую да небакраюНясе маладосць па шляхах вясновыхI плешча мора — вечна жывая,Мая беларуская звонкая мова!* * *Mae землякі —                людзі не гаваркія.Здаўна пра ix кажуць:                на словы скупыя.Ды мне яны                шмат пра сябе гаворацьСваімі жытамі,                якім не ўстаіцца ніяк ля небасхілаў Асінава                (каласоў шматгаловае веча!);Волатамі-стагамі,                што да вясны наваколле духмяняць                (сабралі ў ix косы ўвесь луг казяльцовы!):Слуцкімі бэрамі срэбралістымі,                дзе сонца збірае мёд                у пладоў яснабокіх скарбонкі;Дамамі з узорнымі ліштвамі,                дзе, вылецеўшы з-пад разца гаспадара,                паселі навечна — дзюба да дзюбы —                галубоў неразлучныя пары.