«Гліна. Камень. Жалеза.»

Гліна. Камень. Жалеза. (fb2) - Гліна. Камень. Жалеза. (Бібліятэчка Беларускага літаратурнага аб’яднання Белавежа) 118K скачать: (fb2) - (epub) - (mobi) - Александр Степанович Рязанов Гліна 1Ніцма ляжышI ў глыбокім сненніХаваеш сваю душу.Загавару з табою —Адкажаш,Але не пачуеш.Рукою цябе крану —Запомніш,Але не ўбачыш.Ты ў самым пачатку часу,Дзе БогРазрознівае-разасабляеСвае раўнаісныя іпастасі —Жыццё і Смерць.2Няма ні набытку,Ні страты.Насенне чакаеСваёй пары —Замкнёнае ў сховішчах сэнсу.I не спяшаецца прыгажосцьСабраццаУ келіху кветкі.Магчымасць шукае сябе,ДаючыГлінеСвае найменні.3Чакае,Што з ёю нешта адбудзецца,Але не ведае —Што.Хоча,Каб тое,Чаго чакае яна,Адбылося,Але не можа даўмецца,Адкуль яно можа ўзяцца,Калі няма яго ў ёйЦяпер.Што ні трапляецца ёй,Адпускаецца неахвотна.Растворана ў ёйМагічная сіла,У ёйПрадугадваецца жанчына.4Усе пакідаюць у ёйСвой след —Нібы пазначаюць месца,Куды вярнуцца.Але не вяртаюцца.Гліна:Адзіная спадарожніца,Для якойНіхто не бывае мінулы.5Не хоча,Каб яе бачыліI разумелі,Але сама хоча бачыцьI разумець.Яшчэ ўсё магчыма —ЯшчэСіла не варагуе з сілайI не смуткуе па смерці.ЯшчэСлова само сябе чуе,А вобраз —Бачыць.Размова пра н е ш т а,Што доўжыцца з веку ў век,Але не можа ні скончыцца,Ні пачацца.6З радовішча снуАбуджаецца,Каб нарэшцеПрачнуцца нечымАльбо сабой.Вада забірае,Агонь збірае,I думка знаходзіць у ёйСваё падабенства.Цяпер сцеражыся,Каб не памерціРаптам.7Захоўваешся ў цяніУсіх рэчаўI ўсiх iстотI ў сабеЗахоўваеш сэнс,Iм яшчэ не вядомы.Каб насампраўдзеПрысутнiчаць кожны раз тут,Даецца,Быццам сляпому доказ,Сама сабеЎ рэчах і ў постацяхРэчаіснасць.А глінаУсё пераконвае ўсіх,Што можнаБачыць не гэтак,Што можаУсё быць інакш.8Нешта сабраласяI разышлося,Але засталося ў памяціРазам.Нібыта і ёсць янаI нібытаЯе няма.З іншага часуI з іншай прасторы:Калі да яе набліжаешся —Адступае,Калі адступаешся ад яе —Трымае.Памяць,Якая нікому ўжо не належыць,Але якой належацьУсе.9Паволi альбо раптоўнаМы адхiляемсяАд задумаў,Якiя хацелiСпраўдзіцца намі,Калі не чуем,Ці адгукаецца наваколле.А самае простае,На што не звярталася ўвагі,Спраўджваецца цяперI застаецца заўсёды.Блукае,Шукаючы павадыра,У гліне навобмацакСонца.10Упісаная ў прастору,Абжытую ўсімі,I ўсім свая,Усталёўваешся ў адлегласць,Якой немагчыма парушыць,Каб апынуццаЗ далёкім побач,А з блізкім яшчэ бліжэй.Безліч нераспазнаныхСузор’яўСпластоўваецца ў табеI раствараецца мностваМлечных ШляхоўНевядомых.Ціхмяна ляжыш,Утуліўшыся ў глыбіню,ГалактыкаIншага вымярэння.11