«Душою з небам гаварыць [Выбраная лірыка]»

677

Описание

Галоўным матывам творчасці лаўрэата Літаратурнай прэміі імя А. Куляшова Н. Мацяш застаецца роздум над гістарычным лёсам і непарыўна звязаным з ім сённяшнім днём Беларусі. Лірычная споведзь паэтэсы спалучас філасофскую разважлівасць і рамантычнае светаўспрыманне, глыбокае веданне сусветнай культуры і нязменную блізкасць да нацыянальнага быцця.

1 страница из 85
читать на одной стр.

Настроики

Фон текста:

Текст
Текст
Текст
Текст

Аа
Roboto
Аа
Garamond
Аа
Fira Sans
Аа
Times

Душою з небам гаварыць [Выбраная лірыка] (fb2) - Душою з небам гаварыць [Выбраная лірыка] (Беларуская паэзія XX стагоддзя) 635K скачать: (fb2) - (epub) - (mobi) - Нина Иосифовна Матяш Ніна МацяшДушою з небам гаварыць

Выбраная лірыка

Падрыхтаванае на падставе: Ніна Мацяш. Душою з небам гаварыць: Выбраная лірыка. — Мн.: Маст. літ., 1999. — 462 с. — (Беларуская паэзія XX стагоддзя).

УДК 882.6-1

ISВN 985-02-0438-9

Ах, чароўныя дудачкі з матчынай казкі... ТРЫ ДУДКІАх, чароўныя дудачкі з матчынай казкі!..Падзьмеш у адну —і высахнуць слёзы;У другую падзьмеш —засмяешся знячэўку;Возьмеш трэцюю —пусцішся ў скокі...Ах, чароўныя дудачкі з матчынай казкі!Паўжыцця давялося схадзіць,Каб здабыць вас,І цяжка даць веры яшчэ,Што ў руках у мяне вы.Але ў першую дудкутаямнічага словападзьму —Высыхае слязіна;Паднясу другую да вуснаў —і ўсміхацца гатова;А на трэцяй зайграю —смех паклоніцца нізка слязеЗа спатканае шчасце.1975* * *...Успрымаць як цуд, што я жыву,Чую галасы бацькоў і руні;Са здзіўленнем дзён маіх дратвуПазнаваць у расспяваных струнах;Дзівавацца каменю й лістку,Дзівавацца кораню й дажджынцы;Зноў адчуць, што я на валаскуНад прадоннем спеленых дажынкаў;Ведаць пэўна, што рука тваяМне не дасць аб камяні разбіцца.Як магло са мной такое збыцца?!Дзівавацца гэтаму ўдвая...1978* * *Вучуся ў дрэў.У ніцае ракіты —Глыбей у глебу весці карані,А у бярозы, восенню акрытай, —Вяртаць лістотай сонца з вышыні.Вучуся ў дрэў.I навучыцца б толькіПранесці праз усё маё жыццёБясстрашнае такое ж, як у вольхіЗялёнае і ў лістапад — лісцё.1972ЛЮДВІГ ВАН БЕТХОВЕНЁсць толькі шлях.Адзіна ён не здрадзіць.Няхай жа ёнПрамы і шчасны будзе!Шчаслівы —Насуперак бяздоннай беспрытульнасці,Прамы —Насуперак неадназначнасці й сумненню.Ці дзякуючы гэтаму?Ісці за рэхам, .Блізкім і загадкавым,За водгуллемБяссмертна-жыватворнай музыкіТой роднасці, той годнасці, якіміЖывыя мы, —Каб потым,Не дужа ранаI не надта позна,Якраз у час, каб зразумець, адчуць,Што пакрываўленая,Дужая, прыўзнятаяДушаУсё ж вярнула,Вярнула людзям ноту іх душыI гэтым далучылася да водгулляI роднасці, і годнасці, якіміУсе жывыя мы:Бо ноту гэтуюПраўдзівайЛюдзі прызналі непаблажліва.Хай будзе шляхПрамы і мужны!1976ЦВІТУЦЬ ЛУГІКалі і як з нябёс вясёлкаУпала тут на мурагі?Ды разляцеліся асколкі —Цвітуць лугі, цвітуць лугі!I гэтак хораша на сэрцы,I я сама цвіту, цвіту,I маладую песню вецерЗрывае з вуснаў на хаду.I, можа, там, за сінім гаем,