Падрыхтаванае на падставе: Глёбус Адам, Скрыжаваньне — Мінск: 1993
© Камунікат.org, 2012
ЖАХ жахжахжахувесь свет у крыжах, увесь светжахжахувесь свет у крыжах, увесь светжахжахжахжах СКРЫЖАВАННЕ Адчынiце ўсе дзверы,Паламiце замкi,Адпусцiце ўсе душыНа чатыры бакi.Паляцелi ўсе душыНа чатыры бакi,Зачынiлiся дзверыІ ржавеюць замкi.Я стаю на крыжыБеларускiх дарогІ не бачу дзвярэй,За якiмi ёсць Бог. ВОЎК Узыдзi на гару,Абярнiся ваўкомІ ляцi праз чатыры гады, —Сваю мацi забудзешІ родны свой дом,Не сустрэнеш нiколi бяды.А яшчэ сорак дзён,Не шкадуючы ног,Ты ляцi па пяску, па вадзе,Па асфальце, па пыле,Па бруку дарог,Не спыняйся, крый Божа, нiдзе.А калi на мяжыПамiж ноччу i днёмПеракулiцца ўвесь белы свет,Будзе ў цемры свяцiцьЯрка-чорным агнёмНепатрэбны i воўчы твой след. ЧАРГА Я стаяў учарзе па хлеб,Дастаяўся, атамака соль.Я прасiў: "Дайце мне мой хлеб!".Мне далi ўкамянелую соль.Ты стаяў учарзе па хлеб,Дастаяўся, атамака спiрт.Ты прасiў: "Дайце мне мой хлеб!".А табе налiвалi спiрт.Мы стаялi ў чарзе па хлеб,Дастаялiся, тамака смерць.Мы спыталi: "Адзе наш хлеб?".Нам увочы глядзела смерць. АТРУТА У мяне ёсць атрута —Вельмi лёгкая смерць.Можна знiшчыць пакутыВолю-вольную мець.Лепей спаць узакуткуЦi пайсцi жабраваць,Лепей выпiць атруту,Чым людзей забiваць.Не палохайся, дружа,Самагубства, дальбог —Гэта зброя для мужных,А не для рабоў. РОСТ Удасканальваюцца мантажы,За схемай распрацоўваецца схема.Расце тэхнакратычная сiстэма,Вось так на могiлках растуць крыжы.Цiкава ўсё ж, ада якой мяжыНас давядзе законатэарэма,Калi замест iскрыстай хрызантэмыКвiтнеюць бiтумныя капяжы? ТАСТАМЕНТ Глыну крышталёвай, халоднай атруты,Устуднi-лядоўнi здранцвее мой лёс,І сыдуцца ў кропкi зямныя пакуты.Труна прыплыве па рыпеннi калёс.Але пачакайце, нетрэба мне долу,Не трэба чаўна машыстовай труны.Мяне панясiце з ампiрнага дому,Туды, дзе па хмарах грымяць перуны.Пад небам, навежы мяне пакладзiце,Хай вострыя дзюбы арлоў, груганоўРазблытаюць нерваў блакiтныя нiцi,А даўгiя кiпцi iх зблытаюць зноў.Хай велькая зграя чарцей i анёлаўУ трубы i дудкi напружана дзьме,А ў грукаце сонечна-месячных колаўХай лета зруйнуецца ў чорнай зiме;Вясна пераробiцца ў сонную восень,Планета астыне ў крыклiвай мане.Калi й застанецца ў шарасцi просiнь.Вы там не шукайце нiколi мяне.
Комментарии к книге «Скрыжаваньне», Адам Глобус
Всего 0 комментариев