«Mnie Zabić»

O wszystkim, co działo się niejako poza mną, dowiedziałam się rzecz jasna, dopiero później.

Niejaki Philip Feuillet, Holender pochodzenia belgijskiego, młodzieniec dwudziestoletni, skończywszy pracę, wracał do domu na rowerze. Dokładniej mówiąc, zamierzał wracać na rowerze, tak jak przyjechał, i na przestrzeni mniej więcej kilometra swój zamiar realizował. Później pękł mu łańcuch.

Bardzo źle Philip pomyślał o swoim młodszym bracie, który podstępnie zabrał normalny, przyzwoity rower i zostawił mu tego starego strupla, dawno nadającego się tylko do kasacji. Wściekły był na głupiego gówniarza już rano, kiedy wyjeżdżał do pracy, ale miał nadzieję, że jakoś dociągnie, a rower był najprostszym rodzajem komunikacji pomiędzy jego miejscem pracy i miejscem zamieszkania. Na skróty wychodziło wszystkiego raptem czternaście kilometrów…

W niedzielne wczesne popołudnie ruch w okolicy panował zerowy, a nawet gdyby coś jechało, to przecież osobowy samochód nie zabierze go razem z tym złomem, nieporęcznym i nieskładalnym. Wyrzucić rupiecia Philip jeszcze nie chciał w obawie przed dalszymi zakusami brata, a także przez oszczędność. Zły jak diabli ruszył piechotą, prowadząc to świństwo.

Zostało mu jeszcze sześć kilometrów, kiedy zdecydował się odpocząć. Zszedł z szosy między zarośla, przysiadł za krzakiem i wypił jedno z piw, wiezionych do domu. W polu widzenia i nawet dość blisko stała siedziba starej Bernardyny, która niedawno umarła, ale z tej siedziby żadnej korzyści się nie spodziewał, bo Bernardyna nigdy w życiu roweru nie miała. Poniewierał się może u niej łańcuch od krowy, nikt jednakże jak dotąd, na łańcuchu od krowy rowerem nie jechał.

Gapił się bezmyślnie w tamtym kierunku, nic się nie działo, samochody przejeżdżały rzadko, aż nagle jeden skręcił z szosy i podjechał wprost do podupadłej nieco rudery, Philip zdziwił się dopiero po chwili, bo przesadnie błyskotliwego umysłu nie posiadał, co też za interes może mieć piękny, ciemnozielony mercedes do pustego domu ubogiej staruszki. W dodatku nieżywej.

Widoczność ograniczały mu trochę rozrośnięte krzewy, ale widział, jak z mercedesa wysiadł jakiś facet. Rozejrzał się, obszedł dom dookoła i znów wsiadł do samochodu. Wszystko zastygło w bezruchu, ciemnozielony mercedes zlewał się z nieco jaśniejszym, ale również zielonym tłem, i gdyby Philip nie dostrzegł jego przybycia, nie zauważyłby nawet, że cokolwiek tam stoi.