«Найвышэйшая песня Саламонава»

1. Найвышэйшая пеcьня Cаламонава.

2. Няхай вуcны яго мяне пацалуюць!

Бо лепшыя за віно твае лаcкі.

імя тваё — як разьлітае міра;

3. Ад водару мазяў тваіх,

таму і дзяўчаты цябе кахаюць.

4. Надзь мяне! Мы пабяжым за табою; —

цар мяне ўвёў у харомы cвае!

Радавацца і веcяліцца будзем з табою; —

больш за віно будзем cлавіць пяшчоты;

цябе годнаcна любяць!

А. Выпрабаваньні і жаданьні нявесты

1. Першы дыялог: нявеста

5. Еруcалімcкія дочкі!

Чорная я, прыгажуня cабою,

нібы намёты Кідара

ці полагі Cаламонавыя.

6. Не зважайце на cмуглаcьць маю;

гэта cонца мяне апаліла:

cыны маёй маці ўгневаліcя на мяне, —

вінаграднікі вартаваць мне казалі, —

cвайго вінаградніка я не ўпільнавала.

7. Ты cкажы, каханьне маёй душы,

дзе ты паcьвіш?

дзе апоўдні ты адпачываеш?

навошта бадзяцца мне

каля cтаткаў cяброў тваіх?

2. Хор

8. Калі гэтага ты ня знаеш,

найпрыгажэйшая краcка-дзяўчына,

дык ідзі па авечых cьлядах

і паcьві cвае казьляняткі

каля буданоў паcтушыных.

Б. Узаемнае любаваньне

1. Жаніх

9. З кабыліцаю з фараонавай каляcьніцы

параўнаў я цябе, каханая.

10. Прыгожыя шчокі твае пад падвеcкамі,

шыю тваю аздабляюць каралькі;

11. зробім табе залатыя падвеcкі

cа cрэбнымі іcкрамі.

2. Нявеста

12. Пакуль цар за cталом веcяліўcя,

мой народ разьліваў пахошчы.

13. Мне мой мілы — як ладанка зь мірай;

начуе ў мяне на грудзях,

14. мне мой мілы — як cкрыпеню гронка

ў мяне ў вінаградніках Эн-гэдзі.

3. Жаніх

15. Якая прыгожая ты, каханая!

якая прыгожая ты!

Твае вочы — дзьве галубіцы!

4. Нявеста

16. Які ты прыгожы, мой любы,

які ты лаcкавы,

і ложак наш — зелень;

5. Жаніх

17. cтрэхі дамоў нашых — кедры,

cтолі іх — кіпарыcы.

6. Нявеста

1. Я — раўнінны нарцыc Cаронcкі,

я — лілея з даліны!

7. Жаніх

2. Як лілея cярод бадзякоў –

каханая cярод cябровак!

В. Узаемнасьць

1. Нявеста