У самы чад кіраваньня ў Грэцыі рэжыму «чорных палкоўнікаў» (1970 г.) археоляг Мікас Тэлемакас у часе раскопак пад г. Касторыя выявіў фрагмэнты рукапісу II ст. да н. э. Пры бліжэйшым азнаямленьні высьветлілася, што гэта ўрыўкі няведамай паэмы, якая паслужыла ўзорам для рымскага паэта Авідыя ў яго «Мэтамарфозах». Першаўзор у пэўных момантах разьмінаўся з клясычным тэкстам. Спаміж гэткіх розьмінаў было і ўдакладненьне легенды пра птушку фэнікс. Калі ў Авідыя рабілася адно цьмяная намінка на асырыйскі радавод гэтай птушкі, то ў грэцкім тэксьце радзіма фэніксаў лякалізуецца зусім у іншых мясьцінах:
«Фэнікс» яго асырыйцы завуць, а ў Нэўрыдзе ваўчынай,Дзе Барыстэн і Нірэя плывуць, называюць «бацянам» (вбфтбх).Любіць ня хлеб ці траву — фіміям ды бярозавік трушчыць,Дык жа паўтысячы год пражыве й не самлее.Прад сконам Віць пачынае гняздо, напаўняючы нардам і мёдам,Каб загарэцца пасьля ў дабрапахах, пасьле й жа зьняцейкуЗ попелу ўзьняцца, паўстаць — Ані лыс! — і зьляцець на радзіму1.(пераклад Алесі Гарматовіч.)
Арыгінал, так і ня ўведзены ў шырокі навуковы ўжытак, згарэў у машыне разам зь Мікасам Тэлемакасам, якога за апазыцыйныя погляды прыбралі спэцслужбы грэцкіх фашыстоўцаў. Фатакопіі ж знойдзеных ім фрагмэнтаў былі абвешчаны камуністычнаю фальшыўкай. Між тым іншыя гістарычныя росшукі сьведчаць, што археоляг дакапаўся да праўды.
Комментарии к книге «Зямля пад крыламі Фенікса», Сергей Александрович Балахонов
Всего 0 комментариев