Падрыхтаванае на падставе: Васіль Ткачоў, Вятрак – птушка вольная. Аповесці. Апавяданні, — Гомель: Палесдрук, 2003. — 282 с.
Рэдактар: Б. Сачанка
Copyright © 2015 by Kamunikat.org
Аповесці СКАЧЫ АД ПЕЧЫ, ЖЭЎЖЫК! Частка першая. НА ПАПЯЛІШЧЫ 1. ВЯСНА-КРАСНА, А НЕШТА СУМНА...У нашай Гуце немцы доўга не забавіліся – паелі курэй, папілі яйкі, а як толькі пачало грукацець недзе зусім паблізу, павыводзілі з двароў свае фурманкі, выцягнулі іх уздоўж вуліцы, пагергеталі – і пацягнуліся ў той бок, адкуль і прыйшлі. Дзед Грышка здзёр з галавы сваю аблезлую, бы хвост у пляшывага ката, шапку і памахаў ім услед:
– Шуруйце, чэрці акаянныя! Мы не надавалі кухталёў, то ўсёроўна на сваё напорацеся! Быць не можа, каб ліха вас абмінула! Бог ёсць!..
А Петрык шпурлянуў нават камень услед немцам. Камень далёка не заляцеў, але ўсё ж... Хай ведаюць! Петрыку, можа, крыўдна больш чым нам: немцы, не натрамбаваўшы свае вантробы курамі ды яйкамі, з’елі Петрыкаву карову-першацёлку, а ён і адпомсціць не паспеў. Крыўдна.
– Нічога, хлопцы, скора нашы прыйдуць, тады дадуць вам пастраляць, – супакоіў дзед Грышка, папраўляючы на галаве шапку. – Ох, ужо і настраляецеся! А мне дасцё хоць пальнуць ці не, цікава-інцярэсна, га?
– Дадзім, – адмахнуўся Петрык.
– А ты ж, дзед, на вочы слабы, – сказаў я. –Яшчэ ў нас бабахнеш?
– Я, браткі, хоць і сляпы крыху, але нюх добры маю – у каго трэба, у таго пацэлю, – засмяяўся дзед Грышка і перахрысціўся. – Дык не забудзьце ж пазваць мяне, калі страляць будзеце?
Комментарии к книге «Вятрак – птушка вольная», Василь Ткачев
Всего 0 комментариев