«Пабуджаныя»

448

Описание

Новы раман вядомага пісьменніка Генрыха Далідовіча — працяг папярэдняга рамана «Гаспадар-камень», удастоенага Літаратурнай прэміі імя Івана Мележа. Тут мы зноў сустрэнемся з людзьмі з Налібоцкай пушчы, прасочым за драматычным лёсам кахання Зосі i Янкі, станем сведкамі падзей першай сусветнай вайны i Вялікай Кастрычніцкай рэвалюцыі на Беларусі. У кнізе нямала старонак з вострасюжэтнымі сітуацыямі, напісаных на ўзроўні высокай паэтычнасці i ўзнёсласці.

1 страница из 380
читать на одной стр.

Настроики

Фон текста:

Текст
Текст
Текст
Текст

Аа
Roboto
Аа
Garamond
Аа
Fira Sans
Аа
Times

Пабуджаныя (fb2) - Пабуджаныя 1561K скачать: (fb2) - (epub) - (mobi) - Генрих Вацлавович Далидович Генрых ДалідовічПАБУДЖАНЫЯ

Раман

Падрыхтаванае на падставе: Генрых Далідовіч, Пабуджаныя. Раман, — Мінск: Мастацкая літаратура, 1988. — 567 с., [4] л. іл.

ISBN 5-340-00012-5

Частка першаяВЯСНА, ВЫПАКУТАВАНАЯ ЗА СТАГОДДЗІ

Мы належым да народу,

Што ад свету да заходу

Кожны з гора ўтрое гнецца,

Аднак гору не даецца.

Крыжам ляжа ў крыві ўласнай,

A ўсё ж верыць зорцы яснай.

Наш народ наўздзіў трывалы!

Шмат прыдбаў чужынцам славы...

Аб сабе адно забыўся,

Толькі вось цяпер збудзіўся...

Цётка

Брацця! Ці зможам грамадскае гора?

Брацця! Ці хваце нам сілы?!

Максім Багдановіч РАЗДЗЕЛ ПЕРШЫ

Чалавек ішоў адзін.

Шмат людзей — шукальнікаў шчасця i прыгод, наймітаў, валацуг, паломнікаў, салдат, старцаў i яшчэ нямала хто — рана-позна вяртаецца да бацькоўскага дома, але кожная жывая душа мае свае сцежкі-дарожкі, радасць i гора, сваё наканаванне.

Чалавек крочыў вуліцай па Засценку лютаўскай позняй часінаю. Родная веска, дзе ён ca сваіх дваццаці пяці вёсен пражыў дваццаць дзве (апошнія, лічы, тры гады тут не быў), сустрэла яго ўзбуджанай цемнатою, знаёмым прыемным дымам з комінаў, скупым, але вабным святлом з вокнаў, блізкімі i далёкімі чалавечымі галасамі ды маўклівай радасцю — ад яе аж захлыналася яго яшчэ маладое, але ўжо спакутаванае сэрца. Адлучка, на першы погляд, кароткая, нейкіх там пару гадоў, а на самай справе доўгая, спусташальная (за гэты час быў спачатку ў запасной вайсковай часці за Вільняю, а пасля — на Паўночным фронце i ў сібірскім шпіталі), усё ж не здолела агрубіць яго чулую душу, знішчыць у ёй пяшчотнае.