«АсцярожнА, дрэвы зАчыняюццА»

931

Описание

Аўтар гэтай кнігі нешматслоўны — ён піша не толькі вершы, але і маўчанне, у якім яны гучаць. Кірыла Анохін ведае, чым і як трэба пацерці старое, пакрытае іржой слова, каб яно ажыло і само здзівілася свайму новаму існаванню. «Асцярожна, дрэвы зачыняюцца» — гэта хутчэй заклік да ўваходу, чым перасцярога, бо нават сезонныя змены надвор’я тут робяцца цудам, які варта перажыць разам з аўтарам.



1 страница из 3
читать на одной стр.
Настроики
A

Фон текста:

  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Аа

    Roboto

  • Аа

    Garamond

  • Аа

    Fira Sans

  • Аа

    Times

стр.
*** на небе няма вёдраўяно проста льеяк з вядраі між намі не ноча проста цёмна якноччуі мы не аднымы проста цэлаеяк аднопакуль не стала светла пакульне скончыўся дождж і мыляжым тут удваіхдавай спадзявацца штонас ніхто не заб’емы проста будзем спацьяк забітыя *** там звонкуна кожнай вуліцыхалодна, мокра і брудна —ты нікуды не выходзішз галавы *** заўтракаб паспець сустрэццаз табойтрэба прачнуццаа лепшай гадзінехацяі гэта запозна *** ранейкожны ўчынакпатрабаваў тваёй ацэнкіцяперён простапатрабуецябе *** твой узроствагаеццана грані голасукраі броваўу якім няма выхадуда морадык колькі табе?усе даюць столькіколькі ты й маеша я б аддаў усё *** штоночытанчачы голым у полія буду выклікаць дожджкаб ён даваў табе расцікаб кожную раніцубачыцьякраспускаюццатвае вочы *** калі я буду тануцьу наступным возерывазьмі свае рукіі зачапіўшы мяне за жывоевыцягні яго *** табе бракуе моцыкаб стрымаць сваё словаяно ўцякае й гучна селіцца ў маім вухуты абхопліваеш мочку вуснаміправодзіш языком па ракавінеізабіраеш сваё слова назад *** хацеў выбіць шыбыа там вяснахацеў разбіць голаўа там ты *** раскажы мнепад сакрэтампад коўдрайтолькі між наміказкупра ночі яна здзейсніццапад сакрэтампад коўдрайтолькі між намі *** хто калі не якагокалі не цябе *** вось і ўсёа я чакаў усяго толькітолькі і ўсягону восьі ўсё *** знікла без вестакгады таму раніцайвыйшла з пены марскойі не вярнулася *** люблюкалі тылюбішкалі я *** тут няўтульнаголая сцянапрыкрывае сорам гадзіннікамяк і япаказваючышто час ісці *** падчас сеансу пытанняўлёгкія лунаюць вакол насцяжкія падаюць мне ў лоба тыяна якія я не магу адказацьвіснуць у паветрыўтвараючы пятлюпрызначануюдля маўчання *** мне дваццаць трыа табе трынаццацьразам нам 36значыцькожнаму па 18калі мы разаммы адчуваем сваё паўналеццеі робімяк паўналетнія *** — дабранач —трымаючы ў вільготных рукахгэтае словая перадаю ў тваепакладзі яго побачкаб яно лашчылакалі й не цябето хаця бтвой слых *** мой мерны ложакне далічваеццатваёй паловыінгрэдыентаўдля прыгатаваннядобрага сну *** мой ход канём:з я1знікае твая фігура *** а помнішмы з табойвызвалілідваіх вязняўсумнення? гімнастыка глыбокае дыханненогі разамрукі на шырынітваіхплеч *** адклаў заўтрана чорны дзень

Комментарии к книге «АсцярожнА, дрэвы зАчыняюццА», Кірыла Анохін

Всего 0 комментариев

Комментариев к этой книге пока нет, будьте первым!

РЕКОМЕНДУЕМ К ПРОЧТЕНИЮ

Популярные и начинающие авторы, крупнейшие и нишевые издательства