«Здубавецьця (кнiга) (на белорусском языке)»

Рыгор Барадулiн

Здубавецьця

(кнiга)

Замест уступу

Рагацьцё (замалёўкi)

Прыбабунькi (дражнiлкi, хуткамоўкi)

Загадкi

Словы матчыны з Вушаччыны (прымаўкi, прыказкi)

Я сваю Марынку хоць пасярод рынку! (папеўкi)

Замест уступу

(кнiга "Здубавецьця")

А вушацкiя ведалi смак

У вусiм,

Бо жыцьцё любiлi.

Слова,

Як на Вялiчка мацак,

Правяралi на зуб

Зубiлi.

Рэчы ўсе называлi так,

Як назвацца хацелi рэчы.

Кожны быў

Так кахаць мастак,

Каб на печы

Ня зяблi плечы.

Мерзьлi ногi ад сала,

Каб

Разьлятаўся на трэскi ложак.

I ня толькi словам да скаб

Працiналi.

Быў жарт, як вожык.

Спосабам,

Што шукаў iх сам,

Праганялi далей хваробы,

I бяз спонсараў,

Бяз рэклам

Страт ня мелi

Майстры-дзецяробы:

Дзяўчаты, дзяўчаты,

Цi ўсе вы пачаты,

Каторая не,

Падыходзь да мяне!

З тых,

Хто звык хадзiць нацянькi,

Кпяць спрадвеку жанкi й дзядзькi,

Разгаўляюцца словам скаромным

I ня лiчаць яго бессаромным.

На палiцах навукi здаўна

Ня прыстала пылiцца ўзорам.

Хай завецца фалiчным фальклорам

Сьмех здаровы,

Шурпатасьць радна.

Ведай, мудры чытач,

Нi фалiчным,

Нi палiчным з палiцаў

Ня лiчым

Наш запал.

Як няма самагонкi,

Пi здароў, пi з даёнкi.

Да дна!

У кнiзе захоўваецца аўтарскi правапiс

Рагацьцё

(кнiга "Здубавецьця")

Вушацкiя называюць усё абы як сабранае, выдуманае й нявыдуманае, нiшто й нешта, прастакаватае й хiтраватае, вясёлае й сумнаватае адным словам "здубавецьця".

Адзiн

На стол гаспадыня паставiла варыва. Сын першы чарэпнуў лыжкай, сербануў i заплакаў.

- Чаго ты, сынок, плачаш? - пытаецца бацька.

- Што я ў цябе адзiн...

- Ня плач. Адзiн ды ладзiн.

Бацька сьмела чарэпае. Варам абдае ўсё ў роце.

- Адзiн ты ў мяне, каб ты быў апошнi...

Сумеў

Была талака ў пана. Усё зрабiлi. Ну, пан i трактуе талакоўцаў. Сталы ломяцца ад закусi. Толькi там-сям сiрацеюць пляшкi з дарагiм пiтвом. Трохi выпiлi, нешта ўкусiлi. Сумна разышлiся.