«Diabelska wygrana»

Londyn, Anglia, 1809

Kocica i myszka, pomyślał drwiąco Damien.

A może bardziej doświadczona pantera i ostrożna młoda łania. Obserwował ją przez werandowe drzwi wiodące do głównego salonu miejskiej rezy¬dencji lorda Dorringa. Była ubrana w jedwabną szmaragdową suknię tej samej barwy co jej oczy i śmiejąc się cicho, poprowadziła na parkiet jedne¬go ze swoich adoratorów.

Było tam dość tłoczno. Wysoka, urządzona z prze¬pychem sala balowa należała do najznakomitszych w całym Londynie. Mężczyźni we frakach i brokato¬wych kamizelkach, panie w jedwabnych i satynowych sukniach, nierzadko znacznie bardziej eleganckich, lecz żadna z nich nie wyglądała równie ślicznie jak ona. Przeszła po wyłożonej mozaiką marmurowej podłodze elegancka i pełna gracji, opierając smukłą dłoń w białej rękawiczce na ramieniu adoratora. Przez moment jej wzrok powędrował w kierunku ta¬rasu.

Wiedziała, że on jest właśnie tam.

Obserwowała go tak samo, jak on obserwował ją. Damien, szósty hrabia Falon, opierał się szerokim barkiem o szorstkie cegły domu. Odkrył, że bale, wieczorki, przyjęcia przy muzyce przyciągają młode kobiety. 'Sezon towarzyski już się zaczął, eli¬ta zjechała do Londynu, między innymi Aleksa Garrick.

Spoglądał na nią, gdy tańczyła rondo, zarumie¬niona od wysiłku, a ogniście kasztanowe włosy po¬łyskiwały tuż przy jej policzkach. Po chwili opuści¬ła parkiet razem ze swoim partnerem – księciem Roxbury. Był to młody, szczupły mężczyzna, lecz o rzucającej się w oczy osobowości, w tej chwili najwyraźniej oczarowany damą, której,. towarzy¬szył. Nalegał na kolejny taniec, lecz Aleksa pokrę¬ciła głową. Książę skłonił się. nieco sztywno i zosta¬wił ją przy drzwiach.

Damien uniósł kieliszek, który trzymał w dłu¬gich, śniadych palcach, i pociągnął łyk brandy. Szła w kierunku tarasu, wysoka, niemal królewska, nie rozglądała się na boki, tylko przeszła przez weran¬dowe drzwi na zewnątrz. Unikając ocienionego miejsca, gdzie stał, przeszła przez taras i zatrzyma¬ła się po przeciwnej stronie, spoglądając na ogród. Słabe światło pochodni oświetlało starannie utrzy¬mane ścieżki wyłożone muszlami ostryg, a księży¬cowa poświata odbijała się w bulgoczącej wodzie fontann.

Z lekkim uśmiechem Damien postawił,kieliszek na bogato zdobionym piedestale i podszedł do sto¬jącej po drugiej stronie kobiety.