«Рыкашэт (на белорусском языке)»

Андрэ Маруа

РЫКАШЭТ

Данiэль са здзiўленнем зiрнуў на сваю жонку. Рэдкая з'ява, каб яна прыходзiла да яго ранiцай.

- Вы хочаце мне нешта сказаць? - запытаў ён.

- Данiэль, зрабiце мне, калi ласка, прыемнасць - схадзiце са мной сёння ўвечары на канцэрт... Рубiнштэйн iграе "Прэлюдыi" Шапэна, i я была б рада паслухаць iх разам з вамi. Вось ужо тры месяцы, як вы са мной вечарамi нiкуды не ходзiце.

- Вось ужо тры месяцы, - нездаволена прамовiў Данiэль, - як вы мяне нi разу аб гэтым не прасiлi.

- Я не прасiла, бо не хацела, каб мяне зняважылi, адмаўляючы. Я дала сабе слова, Данiэль, не навязвацца, чакаць, пакуль вы мяне самi паклiчаце, але сёння Анна, для якой я ўзяла крэсла побач, патэлефанавала мне, што не можа, бо хворая. Вось ужо дзве гадзiны, як я шукаю, кiм бы яе замянiць, i ўсё марны клопат... Вы ўяўляеце, як гэта сумна i брыдка прасядзець увесь вечар адной каля пустога крэсла!

- Прапануй якому-небудзь мужчыне, - параiў Данiэль.

- Вы ж ведаеце, я паклялася з iншымi мужчынамi кампанii не вадзiць. Вы мой першы i мой апошнi.

- Што тыя клятвы! - нахмурыўся Данiэль.

Хвiлiну падумаўшы, ён няўпэўнена прагаварыў:

- Яно, вядома, я хацеў бы зрабiць вам прыемнае, але ў мяне ёсць iншыя абавязкi. Паспрабую ад iх вызвалiцца. Калi ўдасца, пайду з вамi на канцэрт.

- Ах, як добра, што вы згадзiлiся!

- Ды не, я вам нiчога канкрэтна не абяцаю, я толькi сказаў, што паспрабую, - прабурчаў Данiэль.

Ён выйшаў у кабiнет i ўзяўся за тэлефон: "Габелен, 43-14". Гэта быў нумар Беатрысы дэ Сольж, якая ўжо некалькi тыдняў была яго каханкай. Ён заляцаўся да яе горача, з няспрытнасцю пераспелага мужчыны.

- Гэта вы? - прашаптаў Данiэль. - Скажыце, гэта цвёрда, што сёння вечарам вы са мной пойдзеце? Не адмовiцеся ў апошнi момант, як пазаўчора?..

- Ой, якi вы нудны! - пачулася з тэлефона. - У вас зусiм няма такту. Пара ведаць, што мне падабаецца толькi тое, што я вырашаю ў апошнi момант. Вы што, хочаце сапсаваць мне настрой?

- Прабачце, прабачце, - замiтусiўся Данiэль. - Наадварот. Няўжо вы дагэтуль не пераканалiся, што вашы жаданнi для мяне закон? Але на сённяшнi вечар мне трэба ведаць вашы планы, бо я сам павiнен даць адказ.

- Вы жудасны чалавек, - пачулася з тэлефона. - Адкуль я магу ўсё зараней ведаць!.. Вось што... Патэлефануйце мне праз гадзiну... Пастараюся прыняць нейкае рашэнне.