«Прыручэнне вясны»

Прыручэнне вясны (fb2) - Прыручэнне вясны 298K скачать: (fb2) - (epub) - (mobi) - Нина Иосифовна Матяш Мацяш Н.Прыручэнне вясны

Падрыхтаванае на падставе:  Мацяш Н. Прыручэнне вясны: Вершы.—Мн., Маст. літ., 1979.— 80 с., іл.

Рэдактар Хв. М. Чэрня

Мастак М. М. Селяшчук

Copyright © 2013 by Kamunikat.org

Сёстрам

Ані і Марыі

І ТОЛЬКІ ШЛЯХ…

ТРЫ ДУДКІАх, чароўныя дудачкі з матчынай казкі!..Падзьмеш у адну —і высахнуць слёзы;У другую падзьмеш —засмяешся знячэўку;Возьмеш трэцюю —пусцішся ў скокі...Ах, чароўныя дудачкі з матчынай казкі!Паўжыцця давялося схадзіць,Каб здабыць вас,І цяжка даць веры яшчэ,Што ў руках у мяне вы.Але ў першую дудкутаямнічага словападзьму —Высыхае слязіна;Паднясу другую да вуснаў —і ўсміхацца гатова;А на трэцяй зайграю —смех паклоніцца нізка слязеЗа спатканае шчасце.1975* * *Шчэ не журуся я па харастве,Якое параскрадваюць маршчыны.Смуткую: без мяне мае сцяжыныМарнеюць па пяску і па траве.Па мураве, па камені, вадзеМной не адкрыты свет мяне гукае,І з немагчымасцю ўсё не звыкаю,Пакуль мне Парка ніць сваю прадзе.Пакуль яе не абарве няўзнак,Мне столькі трэба зведаць і пабачыцьЛюдзей у працы, весялосці, плачы,Каб зразумець, што так, а што не так,Што не па-людску складваю ў жыцці.Падчас і па чужых краях журуся,А хопіць і куточка Беларусі,Каб цэлы век свой да яе ісці.1977БАЛАДА РУХУБіты шлях пад нагаміці ні следу няма?То імгла,то прызыўна далягляд замаячыць,Быццам змрок расхінаесвятлістая доля самаРукою гарачай.Пагражальна правіслі над зямлёй правады —Чалавека хітаеад смяртэльнай напругіШчасцятворнай, пакутнай,самаахвярнай хадыЗа другі.Быць не можа ў братэрства нічыйных палос,Між людзейбыць не можа старонняга болю!Даўжынёй у стагоддзі дарога;толькі днець пачалоНад доляй.1975АРЭХІ

У вянок Любе

Знаёма-новы,Ледзь абжыты дом.Мне абжываць яго.І тыЗаходзіш.Не прывідам —Жывая.Пытаешся, ці я ўзяла вазон —Без кветкі ў хаце,Як без гаспадыні...З патайным хваляваннемЯ дзялюсяАрэхамі з табой.Ты ўсміхаешся, бярэш...А неўзабаве,Цябе схаваўшы похапкам за дзверы,Аўтобус,Перапоўнены людзьмі,У пільную дарогу вырушае.Праз шыбу шызуюТвая відаць мне постаць.Ды ты ўжо не звяртаешУвагі на мяне.Сачу шчымліва,Як прападае ў далечыАўтобус...Вяртаюся ў той звычна-новы дом,У ледзь абжыты:З краю на стале —ТАБОЙ ПАКІНУТЫЯМНЕ АРЭХІ...1976* * *Надзея, патрабуй жыцця!Хай здані логікі і явыШабасяць —Ты на іх управа,Адной табой хварэе праваПаверыць у вясны працяг,У сэнс бязлітасны быцця, —