«Амплітуда смеласці [I лірыка, і гумар.]»

Амплітуда смеласці [I лірыка, і гумар.] (fb2) - Амплітуда смеласці [I лірыка, і гумар.] 351K скачать: (fb2) - (epub) - (mobi) - Рыгор Иванович Бородулин Рыгор БарадулінАМПЛІТУДА СМЕЛАСЦІ

І лірыка, і гумар

Падрыхтаванае на падставе: Рыгор Барадулін, Амплітуда смеласці: I лірыка, і гумар — Мінск: Мастацкая літаратура, 1983. — 222 с.

© OCR: Камунікат.org, 2010

© Інтэрнэт-версія: Камунікат.org, 2010 

КАРЭННЕ АБЛАЧЫН

Наведвайце бацькоў, пакуль яны жывыя,

Пакуль дымяцца коміны — нагрэйцеся ў бацькоў.

Калі адчай вякоў гайнёй ваўкоў завые,

Не трэба анікому ён, сум ля сляпых слупкоў.

* * * Якія будуць сніцца сныНашчадкам нашым:Ці дзень вясны,Ці цень сасны,Ці шум лясны,Ці нашум?Ці неба зорнае прыкметДля іх значэе —I казак свет,I след каметНе будзе мець значэння?Ці хопіць памяці званоўЗваніць у заўтра,Прачнецца зноўТрывога сноў,I мы, як дыназаўры? * * * Наведвайце бацькоў, пакуль яны жывыя,Пакуль дымяцца коміны — нагрэйцеся ў бацькоў.Калі адчай вякоў гайнёй ваўкоў завые,Не трэба анікому ён, сум ля сляпых слупкоў.Пішыце ім часцей, спакоем ахінайце,Як ахіналі некалі яны ўсе вашы сны.Без бацькавых надзей, без ціхай ласкі маці,Куды б ані заехалі, вы будзеце адны.Вы маладыя ўсе, пакуль бацькі старыяЖывуць няўмольным клопатам, каб вам лягчэй было.А на глухой страсе, якую вецер крые,Бацян забытым клёкатам нясе ў гняздо цяпло.Бацькі глядзяць на свет шпакоўнямі пустымі,Адкуль у вырай вымкнулі вясёлыя шпачкі.А крылаў лёткі след трывогай жалю стыне,I выбягаюць дымкія сцяжынкі нацянькі,Спяшайцеся паспець душою разгавецца,Пакуль, спагады просячы, на выстылым галліТрымціць лісток ледзь-ледзь бяссонніцай на вейцы,Пакуль завеі ў роспачы шляхоў не замялі. Дамоў — Дамоў! — гукае маціДачушку.Дзе яна?Спакой туманнай масціПасецца ля акна.— Дамоў! —Не хоча неслухІсці ў начны палон,Дзе ціша ў мяккіх крэслахЗабыты бачыць сон.— Дамоў! —Свае чародыВясной вяртае край.Матулін голас родны,Гукні мяне, парай.— Дамоў! —Спрабуе скрухаГукаць мае гадыТуды,Дзе будзе глухаІ ў дождж, і ў халады... * * * 3-за парога роднай хаты —3 запарожжаПачалося падарожжаУ запарошша,Дзе пароша запрашалаУ заварожжа,Дзе на шчасце варажылаРаздарожжа... * * * Мне дома цяжка заснуць,Пакуль ува мне засынаюцьНеба, ад жаўранкаў ажаўранелае,Што для мяне іх раней разбудзіла;Нечапаныя вішні ў цвеце,Якім нецярпіцца зірнуць у студню;Дзьмухаўцы-жаўтароцікі,Ад вугольчыкаў пчолаў пякучыя;