«Рэшта»

Рэшта (fb2) - Рэшта 80K скачать: (fb2) - (epub) - (mobi) - Уладзімір Папковіч Ўладзімір ПапковічРэшта Вершы ПытанніНе пытайся, чаму я такі,не шукай, дзе прычыныды фактары...Пераблыталіся вякіу душы маёйі ў характары.Не пытайся, хто я такі,і адкуль такая парода...Не высокага роду я...І бацькімаевыйшлі,як кажуць,з народа.Не пытайся, а як я, таківыжываюі што адчуваю...Сілу Боскай магутнай рукізведаў яі сябе не хаваю.НадзеяСяргею МакарэвічуУ працы, у сяброўстве, у каханніне абыходзіцца зазвычай без тугі.Шчаслівы быў...і вось расчараванні...Усё сплялосяу клубок тугі.Ты волю страціў,ты не бачыш выйсця,і на падмогу аніхто не йдзе.Ты ўжо забыў,што дужы быў калісьціі мог супроцьстаяць любой бядзе.Цябе пужаюць змрочныя падзеі,і страх жыве,стаіўшыся ў грудзях.Каб не іскрынка кволае надзеі,хто вывеў бы цябена светлы шлях…Не стрымацьЯк хутка, нястрымна бяжыцьмалое дзіця за вароты!Упала,крыху паляжыць,зноў рынеццаў цемру і слоту.Кроў на каленях, лакцях...Пусціце ж яго, панове...Надзеяй завецца дзіця,імкнецца яно да Любові.Мара жанчыныЯ ведаю, як гэта ўсё бывае –Не першы дзень жыву на белым свеце, –як дождж ліе, і вецер завывае,як плачуць горка без нагляду дзеці.Зімовы шэры сум і краскі маяу хаасе і ў мітусні праходзяць.І гэта шчасце?Не прымаю.Святла не бачу.Сцены сум наводзяць.Мне выбрацца б на волю, у абшары,Каб вецер лёгка валасы кудлаціў,адчуць на целе лёгкі сверб загару,прабегчы басанож па сенажаці.І засмяяцаа ўголас, без прычыны,і радасці слязу змахнуць употай,зазнаць сябе жаданаю жанчынайусёй істотай.* * *Мінулае не апяю, не ўслаўлюі не зашклюу гожай раме.Пайду і свечачку пастаўлю,пакутніцы вялікай – маме.Яна свой век адгаравала,малую долю хто ці зведаўтаго, што маме перапалаз несправядлівасці і бедаў.Калі ж здаецца мне: валюся,нічога ў свеце больш не міла,тады я кленчу і малюся,як мама некалі рабіла.Навошта зноў...Табе здаецца: атрымалася,пачатак ёсць,канец даробіш,што толькі ў думках планаваласяцяпер жыццёва ты ўвасобіш.Надзеі, мэты – па парадкуналежна здзейсняцца.І кропка.Навошта ж зноў усё з пачаткуты выштукоўваеш таропка?СтарасцьМне старасць не падабаеца,зусім не люблю сваю.Нічога ўжо не адбываецца...Моўчкі ў натоўпе стаю.Бягуць, мітусяцца, штурхаюцца,ад ранку да ночы – штодня.Мне гэта не падабаецца...Прайграная мной гульня…* * *Жыццю я болей не супраціўляюся,няхай сабе ідзе, як Бог святы дае,працую мала, болей забаўляюся,і слухаю душу, калі яна пяе.Куды спяшацца, да чаго імкнуцца?