«Сустрэча (на белорусском языке)»

1848

Описание



1 страница из 13
читать на одной стр.
Настроики
A

Фон текста:

  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Аа

    Roboto

  • Аа

    Garamond

  • Аа

    Fira Sans

  • Аа

    Times

стр.

Уладзiмiр Мiкалаевiч Шыцiк

Сустрэча

Пройдзе час, з зямных касмадромаў возьмуць старт вялiзныя зоркалёты i накiруюцца да далёкiх галактык.

Магчыма, гэта адбудзецца ўжо ў наступным стагоддзi, магчыма, значна пазней. Але наша мара не хоча чакаць, мы ўжо цяпер хочам ведаць, што напаткае бясстрашных астралётчыкаў у бясконцай прасторы. Аб iх прыгодах, лёсе i знаходках расказваецца ў гэтым зборнiку фантастычных апавяданняў.

На стук адказала цiшыня. Пасько пачакаў хвiлiну i зноў паднёс руку да дзвярэй. Але, не дацягнуўшыся да iх, апусцiў. Ён уявiў сабе высокую фiгуру капiтана, схiленую над сталом, нахмураны лоб, позiрк, затуманены болем страты, i адступiў.

Iх засталося пяцёра - Пунтус i Марцалiс на "Валдай" не вярнулiся, усе тэрмiны скончылiся яшчэ ўчора. I тады чацвёра з экiпажа прыйшлi да капiтана i папрасiлi паслаць iх на пошукi.

Капiтан выслухаў iх i сказаў, што падумае. Пасько ведаў, аб чым ён будзе думаць: сiтуацыя ж паўтарылася. Калi не вярнуўся Пунтус, да капiтана яны хадзiлi ўпяцёх. На пошукi быў пасланы Марцалiс. I ён таксама не вярнуўся. Двое з сямi ды яшчэ аварыя рухавiка - гэта ўжо бадай катастрофа. Пасько разумеў ваганнi капiтана - той хацеў адрамантаваць рухавiк i вярнуць "Валдай" на Зямлю. Але ён разумеў i iншае: нiхто з iх, у тым лiку i капiтан, не даруе сабе, калi не даведаецца, што здарылася з таварышамi.

Выклiк да капiтана прагучаў па ўнутранай сувязi як сiгнал трывогi. Ён застаў Пасько на тым жа месцы - ля дзвярэй. Пачакаўшы секунду-другую, Пасько рашуча пераступiў парог.

- Сядай, - не пачынаючы размовы, капiтан паказаў на крэсла.

Увайшлi i астатнiя члены экiпажа.

Капiтан узняў галаву i доўгiм пiльным позiркам абвёў сваiх таварышаў.

- Што будзем рабiць? - спытаў ён.

- Шукаць!

Капiтан у знак згоды схiлiў галаву. Агледзеўшы свой парадзелы экiпаж, сказаў:

- Паедзе Пасько. - Падумаўшы, дадаў: - Ён - апошнi.

Толькi зараз Пасько зразумеў, чаго каштавала капiтану гэтае рашэнне. Ён неяк аж пастарэў за апошнiя суткi, яго доўгая фiгура здавалася яшчэ даўжэйшай, а вакол вачэй густой сеткай паглыбелi маршчынкi.

Комментарии к книге «Сустрэча (на белорусском языке)», Владимир Николаевич Шитик

Всего 0 комментариев

Комментариев к этой книге пока нет, будьте первым!

РЕКОМЕНДУЕМ К ПРОЧТЕНИЮ

Популярные и начинающие авторы, крупнейшие и нишевые издательства