«Karolcia»

MARIA KRUGER

Karolcia

Siedmioróg

Ilustrowała Halina Bielińska

LEKTURA DLA KLASY II SZKOŁY PODSTAWOWEJ

Wydawnictwo Siedmioróg

ul. Świątnicka 7,52-018 Wrocław

Księgarnia wysyłkowa Wydawnictwa Siedmioróg

WWW.SiEDMIOROG.PL

Wrocław 2002

Dzień dobry!

Zaczyna się opowiadanie o przygodach dziewczynki, która miała na imię Karolcia,

i o przygodach chłopca, imieniem Piotr. To, co im się przydarzyło, może się

właściwie przydarzyć każdemu. Każdemu, kto...

Sami zresztą się o tym przekonacie. Ale najpierw musicie poznać Karolcię. !

NOWINA-

Kiedy zaczyna się to opowiadanie, Karolcia ma osiem lat i osiem miesięcy. Jak

wygląda Karolcia? Nie jest bardzo duża, nie. Mama trochę się tym martwi, bo mamy

zawsze chcą, żeby dzieci były wysokie i żeby wszyscy kręcili z podziwu głowami,

mówiąc: Naprawdę? Osiem lat? A wygląda na dziesięć! A Karolcia wygląda akurat na

tyle, ile ma — ale na pewno jeszcze urośnie. Urosną też jeszcze na pewno i

Karolcine włosy jasne, związane w kitkę. Taka kitka związana ładną wstążką

zupełnie porządnie wygląda, zwłaszcza że grzywka, która spada na Karolcine

czoło, jest równiutko przycięta. Wiecie więc już, jak Karolcia jest uczesana —

teraz jeszcze powiemy, że ma okrągłą buzię i trochę wystającą bródkę. A oczy ma

takie kocie •— duże, okrągłe i zielonkawe.

Tak wygląda Karolcia. Poza tym należy dodać, że Karolcia jest jedynaczką, to

znaczy, że nie ma ani brata, ani siostry. Ma tylko mamusię i tatusia, i ciotkę

Agatę, która jest grubiutka i zawsze się tym martwi, że wszyscy w domu za mało

jedzą.

Można też jeszcze powiedzieć, że Karolcia za parę dni otrzyma świadectwo

szkolne, w którym będzie napisane, że przechodzi do klasy trzeciej.

W tej chwili, kiedy spotkaliśmy Karolcię biegnącą do domu, ona sama jeszcze nic

nie wiedziała o rzeczach niezwykłych, które się jej przytrafią. Ale to bardzo

często tak bywa — nie wiemy, co nas czeka nawet w najbliższej przyszłości.