«Tajemnica Nerwowego Lwa»

Przełożyła: ANNA IWAŃSKA

Witajcie! Miło znów Was spotkać u progu nowych, jeżących włosy na głowie przygód Jupitera Jonesa, Pete'a Crenshawa i Boba Andrewsa. To moi młodzi przyjaciele, Trzej Detektywi. Tym razem, przez labirynt tajemnic i intryg wiedzie ich pewien nerwowy lew.

Być może nie zetknęliście się dotąd z tymi nadzwyczajnymi detektywami. A więc mieszkają oni w Rocky Beach, małym kalifornijskim mieście na wybrzeżu Pacyfiku, nie opodal Hollywoodu. Ich Kwaterę Główną stanowi przyczepa kempingowa, starannie ukryta na terenie składu złomu. Ta niesłychana rupieciarnia należy do wujostwa Jupitera, Matyldy i Tytusa Jonesów. Kiedy chłopcy nie zajmują się rozwikływaniem dziwnych przypadków, pracują w składzie, zarabiając w ten sposób na swoje wydatki.

Dość wstępu. Przechodzimy do akcji. Lew zaczyna się denerwować!

Alfred Hitchcock

Rozległ się dźwięk klaksonu samochodowego i Jupiter Jones odwrócił głowę.

Och, nie – zamruczał. – Jedzie wujek Tytus z pełnym ładunkiem. Wiadomo, co nas czeka. Praca!

Pete Crenshaw i Bob Andrews patrzyli wraz ze zdesperowanym Jupiterem na małą ciężarówkę, która właśnie wtaczała się do składu złomu przez wielką, żelazną bramę. Za kierownicą siedział Konrad, jeden z dwóch Bawarczyków, pracowników pana Jonesa, a obok niego sam właściciel, nieduży pan z wielkim wąsem.

Ciężarówka zatrzymała się i pan Jones wyskoczył z szoferki. Platforma wyładowana była masą złomu żelaznego, głównie grubych, zardzewiałych płatów. Niektóre były połączone i wyglądały jak połamane klatki.

Koło budki, stanowiącej biuro składu, siedziała na ogrodowym krześle ciocia Matylda. Teraz zerwała się na równe nogi.

– Tytusie Jones! – zawołała. – Czyś ty rozum postradał? Jak masz zamiar sprzedać to całe żelastwo?

– Bez problemu, moja droga – odparł Tytus z niewzruszonym spokojem. Wiedział z doświadczenia, że niemal wszystko, co go zainteresowało i co nabywał dla swego składu, sprzedawał następnie i to z niezłym zyskiem. – Niektóre pręty są z klatek.

– Z klatek? – powtórzyła żona. Podeszła bliżej, zaglądając do ciężarówki. – Te klatki muszą być dla specjalnie dużych kanarków.