«Bracia Krwi»

Seria Znak siedmiu – #01

Dla moich chłopców, którzy buszowali po lesie nawet wtedy, gdy im zabraniałam.

Gdzie Bóg miał świątynię, diabeł urządzi kaplicę.

Robert Burton

Dzieciństwo zapowiada człowieka, jak poranek zapowiada dzień.

John Milton

Hawkins Hollow

Prowincja Maryland

1652 rok

Zło przenikało powietrze, które wisiało nad łąką ciężkie niczym mokra wełna. Nienawiść pełzła między kłębami mgły, które snuły się bezszelestnie nad ziemią. Zło szło po niego przez przytłoczoną upałem noc.

Pragnęło jego śmierci.

Czekał, gdy torowało sobie drogę przez lasy, niosąc pochodnię wzniesioną ku pustemu niebu, brnęło przez strumienie, wokół zarośli, w których kuliły się zwierzątka przerażone zapachem, jaki ze sobą niosło.

Ogień piekielny.

Odesłał w bezpieczne miejsce Ann i życie, które nosiła w łonie. Nie uroniła ani jednej łzy, pomyślał, wsypując do wody wybrane zioła. Nie jego Ann. Ale widział smutek w jej twarzy, w głębokich, ciemnych oczach, które kochał przez całe życie i we wszystkich poprzednich.

Z niej narodzi się trzech, których ona wychowa i nauczy. A z nich, gdy nadejdzie czas, powstanie następnych troje.

Posiądą całą jego moc, trzej synowie, którzy wydadzą swój pierwszy krzyk długo po tym, jak dobiegnie końca ta noc. Aby zostawić im narzędzia, których będą potrzebowali, broń, której użyją, zaryzykował wszystko, co miał, wszystko, czym był.

Pozostawi im spadek we krwi, w sercu, w darze widzenia.

W tej ostatniej godzinie zrobi wszystko, co w jego mocy, by otrzymali to, bez czego nie będą mogli dźwigać ciężaru, pozostać w prawdzie, dostrzec swojego przeznaczenia.

Głos miał silny i czysty, gdy wzywał wiatr i wodę, ziemię i ogień. Z paleniska strzelił płomień, zawrzała woda w kociołku.

Położył heliotrop na ściereczce. Głęboką zieleń kamienia pokrywały czerwone punkty. Strzegł tego kamienia jak skarbu, tak samo jak jego przodkowie. Oddawał mu cześć. A teraz przelał w niego moc, jak przelewa się wodę do kubka.

Zadrżał i oblał się potem. Opadł z sił, gdy kamień otoczyła aureola światła.

– Teraz dla ciebie – wyszeptał – synu wszystkich synów. Trzy części jedności. W wierze, w nadziei, w prawdzie. Zjednoczone światło, by zadać cios ciemności. A teraz przysięgam: nie spocznę, dopóki los się nie wypełni.

Ostrzem athame