«Najczarniejszy strach»

Darkest Fear

Z angielskiego przełożył Andrzej Grabowski

Kiedy ojciec daje synowi, obaj się śmieją.

Kiedy syn daje ojcu, obaj płaczą.

Przysłowie żydowskie

Tę książkę dedykuję Twojemu ojcu.

I mojemu.

– Czego się boisz najbardziej? – szepcze głos. – Zamknij oczy i wyobraź sobie najczarniejszy strach. Widzisz? Czujesz? Najgorszą udręką dostępną wyobraźni?

– Tak – mówię po dłuższym milczeniu.

– Dobrze. A teraz wyobraź sobie coś gorszego, coś znacznie, znacznie gorszego…

Z artykułu Stana Gibbsa Przerażony umysł,

„New York Herald” z 16 stycznia

Godzinę wcześniej, nim jego świat rozpękł się niczym dojrzały pomidor pod obcasem szpilki, Myron ugryzł świeży pasztecik o smaku podejrzanie zbliżonym do kostki zapachowej z pisuaru.

– No i? – spytała matka.

Po pyrrusowym zwycięstwie nad własnym gardłem zdołał przełknąć kęs.

– Niczego sobie – odparł.

Pokręciła głową z dezaprobatą.

– O co chodzi?

– Że też ja, prawniczka, nie nauczyłam cię lepiej łgać.

– Starałaś się, jak mogłaś.

Wzruszyła ramionami i machnęła ręką na „pasztecik”.

– Piekłam pierwszy raz w życiu, bube. Powiedz prawdę.

– Smakuje jak kostka pisuarowa.

– Jak co?

– Kostka z męskiej toalety. Z pisuaru. Wkładają je tam, żeby pachniały.

– I ty je jesz?

– Nie…

– Czy to dlatego twój ojciec spędza tyle czasu w toalecie? Chrupie kostki? A ja myślałam, że dokucza mu prostata.

– Żartowałem, mamo.

Uśmiechnęła się niebieskimi oczami ze śladami czerwieni, której nie usuwają krople do oczu, czerwieni, której nabywa się, często gęsto płacząc. Zwykle miała dystans do swojej roli. Popłakiwanie nie było w jej stylu.

– Ja też, filucie. Myślisz, że ty jeden w tej rodzinie masz poczucie humoru?