«Krótka piłka»

Dropshot

Z angielskiego przełożył Zbigniew A. Królicki

Anne i Charlotte -

od najszczęśliwszego faceta na świecie

Autor pragnie podziękować następującym osobom:

Jamesowi Bradbeerowi Juniorowi i Lawrence’owi Vitale’owi -

przyjaciołom i kumplom z akademika;

Davidowi Pepe’owi z agencji Pro Agents Inc.;

Peterowi Roismanowi z Advantage International;

mojemu redaktorowi i przyjacielowi Jacobowi Hoye’owi;

doktor Natalie Ayars;

E. W. Count;

Klubowi Autorów AOL;

i oczywiście Dave’owi Bohowi.

– Cesar Romero – powiedział Myron.

– Chyba żartujesz. – Win spojrzał na przyjaciela.

– Zaczynam od najłatwiejszego.

– Cesar Romero – powtórzył Myron. – Chyba że nie wiesz.

Win westchnął.

– Dżoker.

– Frank Gorshin.

– Człowiek Zagadka.

Dziewięćdziesięciosekundowa przerwa na reklamy. Myron i Win byli zajęci pasjonującą grą w sto pytań, której tematem byli przestępcy występujący w Batmanie. W tym prawdziwym, telewizyjnym Batmanie. Tym, w którym występował Adam West, Burt Ward oraz cała reszta.

– Kto grał drugiego? – zapytał Myron.

– Drugiego Człowieka Zagadkę?

Myron kiwnął głową.

Myron i Win siedzieli w jednej z lóż zarezerwowanych dla znakomitości i członków świt zawodników. Podczas większości meczów wszystkie miejsca w lożach były zajęte. Kiedy poprzedniego wieczoru grał Agassi, loża pękała w szwach od jego krewnych, przyjaciół, pieczeniarzy, panienek, gwiazdek filmowych o politycznie poprawnym pochodzeniu i ekstrawaganckich fryzurach – jak na imprezie po koncercie zespołu Aerosmith. Grę Duane’a obserwowały z loży tylko trzy osoby: Myron, który był jego agentem, Win będący doradcą finansowym oraz trener, Henry Hobman. Wanda, miłość życia Duane’a, za bardzo się denerwowała i wolała zostać w domu.

– John Astin – odparł Win.

Myron kiwnął głową.

– A Shelley Winters?

– Ma Parker.

– Milton Berle.

– Louie Bez.

– Liberace?

– Wielki Chandell.

– I?

Win zrobił zdumioną minę.

– I co?

– Jakiego jeszcze przestępcę grał Liberace?

– O czym ty mówisz? Liberace pojawił się tylko w tym jednym odcinku.

Myron oparł się wygodnie i rzekł z uśmiechem:

– Jesteś pewien?