«Вайсковае евангелле»

Язэп ПАЛУБЯТКА

ВАЙСКОВАЕ ЕВАНГЕЛЛЕ

ГОРКАЕ ДАБРАВЕСЦЕ РАДАВОГА МІХАСЯ ЛАБУТЫ

РАЗДЗЕЛ ПЕРШЫ

НАПЯРЭДАДНІ

1.1/ Міхась Лабута сын Антона ў той дзень, калі ў раённым камісарыяце атрымаў цыдулку, дзе чорным па белым было надрукавана ды ад рукі дапісана, што ён прызываецца на тэрміновую вайсковую службу, напіўся.

1.2/ Сябры прывялі яго дахаты ды кінулі пад плотам, а самі ўцяклі.

1.3/ Бацька палічыў сына дарослым і не лупцаваў, як некалі, папругаю з дзвюх рук, а завалок саматугам у хату, разуў, раздзеў ды паклаў у ложак.

1.4/ Назаўтра, як у нейкай цудоўнай казцы па загадзе нябачнага чараўніка, забегалі, замітусіліся людзі, закалолі парсюка, парэзалі кур, купілі ў краме напою ды хлеба — болей там нічога не было. Жанчыны пачалі кухарыць, варыць, парыць, смажыць. Адкапалі на агародзе два бітоны самагонкі, запрасілі сваякоў, суседзяў, знаёмых. Чужынцы прыйшлі самі, бо надта хацелі выпіць. Зазвалі дзяўчат ды музыкаў. Людзей было быццам на вяселлі.

1.5/ Тры дні пілі і гулялі госці. Потым яшчэ тыдзень прыходзілі апахмяляцца.

1.6/ У час бяседы казаў п'яны бацька п'янаму сыну: “Служы, сынку, добра. Не ганьбі наш род. Слухайся камандзіраў сваіх ды выконвай іх загады, як я некалі. У самаволку без патрэбы не бегай. Памятай, што войска выхоўвае з такіх, як ты, недарэкаў, сапраўдных мужчынаў”. Маці плакала і гаварыла: “Беражы там, сынок, сябе ды вяртайся да нас жывы-здаровы. Дзякуй Богу, што вайна ў тым Афганістане скончылася”. I госці казалі свае пажаданні, толькі мала што запомніў з таго Міхась, бо выпіў шмат гарэлкі.

1.7/ Урэшце госці пачалі дарыць грошы, на дарогу, як казалі яны. Шмат здарылі. Напачатку на вачах у людзей бацька аддаў грошы сыну, а калі госці разышліся — адабраў. Міхась узбунтаваўся, але калі Антон Лабута даў яму некалькі пляшак гарэлкі з сабою на забаву, супакоіўся

1.8/ У той вечар, як кажуць, “усе дзяўчаты былі яго”, танцавалі з ім, цалавалі яго, абяцалі кахаць і пісаць штодня.

1 9/ Ён верыў ім, хаваў іх адрасы ў вайсковы білет і тым быў бязмежна рады.

“КУПЦЫ”

2.1/ У прызначаны дзень сабраліся прызыўнікі ў ваенкамаце. Праводзіць іх прыйшлі бацькі, сябры ды сяброўкі.