«Воўк»

1044


1 страница из 4
читать на одной стр.
Настроики
A

Фон текста:

  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Аа

    Roboto

  • Аа

    Garamond

  • Аа

    Fira Sans

  • Аа

    Times

стр.
Де Мопассан Ги Воўк (на белорусском языке)

Гi дэ Мапасан

Воўк

Пераклад: Сяргей Мурашка

Гiсторыю гэту пачуў я ад старога маркiза д'Арвiля, калi на дзень св. Гюбэра - заступнiка ўсiх паляўнiчых - мы сабралiся на вячэру ў барона дэ Равэля.

Цэлы дзень мы палявалi аленя, i толькi маркiз застаўся ў замку, бо нiколi не паляваў.

Вячэра зацягнулася, i ўсе гаварылi пра спосабы знiшчэння жывёл. Нават жанчыны захапiлiся крывавымi i часта няскладнымi апавяданнямi мужчын, а тыя гучна гаманiлi, размахвалi рукамi, каб паказаць, як паляўнiчы ловiць i б'е звера.

Пан д'Арвiль быў добры апавядальнiк, хiба што гаварыў трошкi напышлiва, але ж i вельмi цiкава. Адчувалася, што ён няраз расказваў гэту гiсторыю, бо гаварыў хутка, трапна i дасцiпна.

- Панове, нi я, нi мой бацька, нi дзед, нi прадзед нiколi не палявалi, хоць прадзед i быў сынам чалавека, якi паляваў больш за вас усiх. Ён памёр у 1764 годзе, i я раскажу, як гэта здарылася.

Яго звалi Жан, у яго былi жонка i сын, якi мне стаў прапрадзедам, i разам з малодшым братам Франсуа д'Арвiлем яны жылi ў нашым лясным замку ў Латарынгii.

Праз паляванне Франсуа д'Арвiль так i не ажанiўся.

Круглы год браты няспынна, нястомна, без адпачынку палявалi. Яны любiлi i разумелi толькi паляванне, гаварылi i жылi толькi полем.

Дзiкая, неўтаймаваная прага забрала iх душы, спапяляла iх, не пакiнуўшы месца iншым пачуццям.

Яны забаранiлi трывожыць iх на паляваннi, што б там нi рабiлася на свеце. Прапрадзед мой нарадзiўся, калi яго бацька гнаўся за лiсам, але Жан д'Арвiль не спынiў каня, а толькi крыкнуў: "А каб цябе! Гэты нягоднiк мог бы дачакацца канца ловаў!"

Брат Франсуа быў яшчэ больш апантаны. Устаўшы з ложка, ён iшоў аглядаць сабак i коней, страляў птушак над замкам перад выправай на якога буйнога звера.

У наваколлi iх звалi пан Маркiз i Панiч, i гэта было натуральна, бо тагачаснае, спадчыннае дваранства адрознiвалася ад сённяшняй выпадковай знацi, якая ў тытулах iмкнецца замацаваць сыходную iерархiю. Тады разумелi, што ад нараджэння сын маркiзаў з'яўляецца такiм самым графам, а дзiця вiконта баронам, як генералава немаўля - палкоўнiкам. А ў наш час пустыя славалюбцы ганарацца гэткай прыдумкай.

Вернемся, аднак, да продкаў.

Комментарии к книге «Воўк», Ги де Мопассан

Всего 0 комментариев

Комментариев к этой книге пока нет, будьте первым!

РЕКОМЕНДУЕМ К ПРОЧТЕНИЮ

Популярные и начинающие авторы, крупнейшие и нишевые издательства