«Палярына (на белорусском языке)»

1828

Описание



2 страница из 3
читать на одной стр.
Настроики
A

Фон текста:

  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Аа

    Roboto

  • Аа

    Garamond

  • Аа

    Fira Sans

  • Аа

    Times

стр.

Мой дом, сад, асенняе, ледзь пажоўклае лiсце, высокiя горы навокал - днём, а ўвечары - камiн, у якiм зырка палалi сухiя дровы, так яму спадабалiся, што ён вырашыў застацца ў мяне яшчэ на адзiн дзень. Уночы ён разаслаў палярыну на сваiм ложку, а назаўтра ранiцай апрануў яе як рабочы халат. Вечарам ён сказаў мне, што яму не хочацца выязджаць адсюль, а я, са свайго боку, нiчога так не жадаў, як затрымаць пры сабе як мага даўжэй гэтага арыгiнальнага i мiлага чалавека. Вось так, дзень за днём, мiнула два тыднi, а ён усё гасцяваў у мяне, не разлучаючыся з палярынай. Нарэшце Рызэнталь паехаў, пакiнуўшы мне на памяць паэму, напiсаную ў гэтыя днi. Праз некалькi месяцаў я даведаўся, што ён памёр.

Пасля яго смерцi, на другi год, таксама ранняй восенню да мяне з'явiўся новы госць - французскi пiсьменнiк, празрысты, адшлiфаваны стыль якога мне вельмi падабаецца. Асабiста мы з iм тады былi яшчэ мала знаёмыя. Ён гэтак жа спынiўся ў маiм гарадку толькi на адзiн дзень, спяшаючыся па нейкiх справах у Вену. За ежаю гутарка ў нас не клеiлася, iшла вельмi туга. Мне ўжо здавалася, што сяброўства, на якое я разлiчваў, не мае пад сабой грунту, рассыпаецца, як пясок, што людзi мы розныя, i з жалем рабiў выснову, што так i давядзецца нам расстацца, не абмяняўшыся словам шчырым i значным. Паснедаўшы, мы выйшлi на прагулку ў крануты восенню сад. Госць пачаў скардзiцца на сырасць, i я прынёс яму палярыну Рызэнталя.

I тут здарылася дзiўнае. Накiнуўшы на плечы гэтую адзежыну, ён зрабiўся адразу нейкiм iншым, не такiм, як быў. Яго лагiчныя развагi, праўдзiвыя i горкiя, раптам страцiлi рэзкасць, памякчэлi, напоўнiлiся цiхай журботай. У iм абудзiлася давер'е, i размова наша набыла характар iнтымны, нагадваючы споведзь дзвюх блiзкiх душ. Калi надышоў вечар, сяброўства мiж намi ўмацавалася канчаткова. I, як некалi Рызэнталь, мой асеннi госць, завiтаўшы на дзень, правёў у мяне цэлых два тыднi.

Вы ўяўляеце, што, пасля гэтага, карычневая палярына стала для мяне як бы рэлiквiяй, якой я прыпiсваў, не надта верачы, вядома, таямнiчую ўласцiвасць тварыць дабро.

Комментарии к книге «Палярына (на белорусском языке)», Андрэ Моруа

Всего 0 комментариев

Комментариев к этой книге пока нет, будьте первым!

РЕКОМЕНДУЕМ К ПРОЧТЕНИЮ

Популярные и начинающие авторы, крупнейшие и нишевые издательства