«Пратэктар (на белорусском языке)»

Гi дэ Мапасан

Пратэктар

Пераклад: Нiна Мацяш

Ён i не марыў пра такi высокi ўзлёт! Сын правiнцыяльнага судовага выканаўцы, Жан Марэн, як багата на яго падобных маладых людзей, прыехаў у Лацiнскi квартал вывучаць юрыспрудэнцыю. У разнастайных пiўнушках, у якiя па чарзе завiтваў, ён завёў сяброўства з мноствам языкатых студэнтаў, якiя за куфлем пiва пагардлiва гаварылi пра палiтыку. Жан Марэн горача захапляўся iмi, упарта хадзiў следам з адной кавярнi ў другую i нават аплачваў iхнiя выпiўкi, калi ў яго мелiся грошы.

Потым ён стаў адвакатам, абараняў справы ў судзе, але вечна прайграваў працэсы. I вось аднойчы, праглядваючы ранiшнiя газеты, ён вычытаў, што адзiн з былых яго прыяцеляў па Лацiнскiм квартале абраны дэпутатам.

Жан Марэн зноў зрабiўся яго верным сабакам, сябрам на пабягушках, пра якога згадваюць толькi пры пэўнай патрэбе i з кiм зусiм не цырымоняцца. Але здарылася так, што па парламенцкай выпадковасцi дэпутат стаў мiнiстрам. Прамiнула паўгода, i Жан Марэн быў назначаны дзяржаўным саветнiкам.

Спачатку ён быццам ашалеў ад гонару. Ён з асалодай прагульваўся па вулiцы толькi дзеля таго, каб людзi пабачылi яго, нiбыта па адным ужо яго аблiччы яны маглi здагадацца, якую пасаду ён займае. У размове з прадаўцамi ў крамах, з прадаўцамi газет, нават з фурманамi фiякраў ён заўсёды ўлучваў нагоду заўважыць:

- А вось я, як дзяржаўны саветнiк...

Потым, неяк само па сабе, ад усведамлення важнасцi свайго чыну, прафесiйнай неабходнасцi, абавязку чалавека ўсемагутнага i шляхетнага, ён адчуў уладную патрэбу рабiць пратэкцыю. З невычэрпнай шчодрасцю ён прапаноўваў сваю падтрымку лiтаральна ўсiм без разбору i ва ўсiх акалiчнасцях.

Калi дзе-небудзь на бульвары ён заўважаў якога-ебудзь знаёмага, то адразу ж з радаснай усмешкай iшоў яму насустрач, моцна вiтаўся за руку, цiкавiўся здароўем i, не чакаючы роспыту, заяўляў:

- Паслухайце, я ж цяпер дзяржаўны саветнiк, так што цалкам да вашых паслуг! Калi магу чым-небудзь памагчы, дык вы не саромейцеся, кажыце! На такой пасадзе, як мая, шмат на што паўплываць можна.

I ён цягнуў напатканага прыяцеля ў кавярню, прасiў там ручку, чарнiла i паштовай паперы:

- Лiсток паперы, гарсон, трэба вось напiсаць рэкамендацыйнае пiсьмо.