«Гiсторыя кахання»

Эрык Сiгал

Гiсторыя кахання

Сiльвii Хэрсчэр i Джону Флэксмэну

1

Што можна сказаць пра дзяўчыну, якая памерла ў дваццаць пяць гадоў?

Што яна была прыгожая. I разумная. Што яна любiла Моцарта i Баха. I "Бiтлз". I мяне. Аднаго разу, калi яна знарок звалiла мяне ў адну груду з усiмi гэтымi музыкамi, я спытаўся, якi ж у гэтай грудзе парадак, i яна адказала, усмiхнуўшыся: "Альфабэтны". Тады я таксама ўсмiхнуўся. А цяпер сяджу i гадаю, як я значыўся ў яе спiсе: калi па iменi, дык iшоў следам за Моцартам, а калi па прозвiшчы, дык уклiньваўся памiж Бахам i "Бiтлз". У любым выпадку першым не апынуўся б. Дурнота, мабыць, але гэта не дае мне спакою - я ж вырас з думкаю, што заўсёды мушу быць першы. Гэта сямейнае, разумееце?

На апошнiм курсе, з самае восенi, я зачасцiў у бiблiятэку Рэдклiфскага каледжа. I не толькi дзеля таго, каб пазыркаць на дзяўчат, хоць, прызнаюся, быў да гэтага аматар. Проста месца гэтае было цiхае, нiхто мяне там не ведаў, i попыт на кнiгi ў iх быў меншы.

Да чарговага iспыту па гiсторыi заставаўся адзiн толькi дзень, а я яшчэ не зазiраў нават у першую кнiгу прапанаванага спiса - звычайная гарвардская хвароба. Я падышоў да бiблiятэчнай стойкi, каб атрымаць фалiянт, якi павiнен быў выручыць мяне назаўтра ўранку. Абслугоўвалi дзве дзяўчыны. Адна высокая, з фiгураю тэнiсiсткi, другая - мышка ў акулярах. Я выбраў Крахатулю-Чатыры Вочкi.

- У вас ёсць "Схiл сярэднявечча"? - спытаўся я.

Яна кiнула на мяне хуткi позiрк:

- У вас жа ёсць свая бiблiятэка.

- Паслухайце, гарвардцы маюць права карыстацца Рэдклiфскай бiблiятэкай.

- Я кажу не аб праве, падрыхтунчык, я кажу пра этыку. У вас, хлопчыкi, пяць мiльёнаў тамоў. А ў нас толькi некалькi тысяч.

Божа, нарваўся! Адна з тых кабетак, якiя думаюць, што раз у Рэдклiфе ў пяць разоў болей студэнтак, чым у Гарвардзе, дык яны ў пяць разоў разумнейшыя. Звычайна я сцiраў такiх у парашок, але цяпер мне пазарэз трэба была гэтая клятая кнiжка.

- Паслухай, мне трэба гэта кнiжка!

- Падбiрай словы, падрыхтунчык.

- З чаго ты ўзяла, што я хаджу на падрыхтоўку?

- А ў цябе на твары напiсана - багаты i не дужа разумны, - сказала яна, здымаючы акуляры.

- Памылiлася, дзетка, - парыраваў я. - Я разумны i бедны.

- Э, не, падрыхтунчык. Гэта я бедная i разумная.