«Gra Endera»

1115

Описание

1985 1986 Wobec śmiertelnego zagrożenia z kosmosu Ziemia przygotowuje swoją broń ostatniej nadziei. Jest nią chłopiec, w którym odkryto zalążki niezwykłego geniuszu wojskowego. Czas nagli, a przyszłość dwóch cywilizacji spoczywa w rękach dziecka… Nagroda Nebula 1985. Nagroda Hugo 1986.



1 страница из 238
читать на одной стр.
Настроики
A

Фон текста:

  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Аа

    Roboto

  • Аа

    Garamond

  • Аа

    Fira Sans

  • Аа

    Times

стр.
Orson Scott Card Gra Endera

Dla Geoffreya, dzięki któremu pamiętam

jak młode i jak stare mogą być dzieci

Podziękowania

Część tej książki pochodzi z mojego pierwszego opublikowanego opowiadania science flction „Ender’s Game”. Ukazało się ono w 1977 roku, w sierpniowym numerze „Analogu” wydawanego przez Bena Bovę; jego wiara we mnie i w to opowiadanie stało się fundamentem mojej kariery.

Harriet McDougal z „Tor” jest najrzadziej spotykanym gatunkiem Wydawcy — rozumiejącym utwór i pomagającym autorowi uczynić go takim, jakim by pragnął. Nie płacą jej tyle, ile powinni. Praca Harriet była nieco lżejsza dzięki nieocenionym wysiłkom mojego stałego redaktora, Kristine Card jej także nie płacę tyle, ile powinienem.

Wdzięczny jestem także Barbarze Bova, mojemu przyjacielowi i agentowi w chudych, i z rzadka tłustych, latach oraz Tomowi Doherty, mojemu wydawcy, który pozwolił się przekonać, by wydać tę książkę w „ABA” w Dallas, co dowodzi albo jego wspaniałej intuicji, albo tego, jak zmęczony może być człowiek na konwencie.

Rozdział l Trzeci

— Patrzyłem przez jego oczy, słuchałem przez jego uszy i mówię ci, że to on. A w każdym razie nie znajdziemy już nikogo lepszego.

— To samo mówiłeś o bracie.

— Brat nie przeszedł testów. Z innych powodów. Zdolności nie miały tu nic do rzeczy.

— To samo było z siostrą. Co do niego także istnieją wątpliwości. Jest zbyt miękki, zbyt chętnie poddaje się cudzej woli.

— Nie wtedy, kiedy ten ktoś jest jego wrogiem.

— Więc co mamy robić? Przez cały czas otaczać go nieprzyjaciółmi?

— Jeśli będzie trzeba…

— Mówiłeś chyba, że lubisz tego dzieciaka.

— Jeśli dorwą go robale, to przy nich wydam mu się ukochanym wujkiem.

— No dobra. W końcu ratujemy świat. Bierzmy go.

Pani od monitora uśmiechnęła się ślicznie, pogładziła go po włosach i powiedziała:

— Przypuszczam, Andrew, że masz już absolutnie dosyć tego obrzydliwego czujnika. Mam dla ciebie dobrą nowinę. Dzisiaj go zabierzemy. Wyjmiemy go zaraz i nic nie poczujesz.

Ender kiwnął głową. Naturalnie, to było kłamstwo, że nie poczuje bólu. Ale ponieważ dorośli powtarzali je zawsze, kiedy miało go boleć, mógł uznać to stwierdzenie za ścisłą prognozę. Czasami na kłamstwach można polegać bardziej niż na prawdzie.

— Podejdź, Andrew. Usiądź tutaj, na stole. Doktor zaraz do ciebie przyjdzie.

Комментарии к книге «Gra Endera», Орсон Скотт Кард

Всего 0 комментариев

Комментариев к этой книге пока нет, будьте первым!

РЕКОМЕНДУЕМ К ПРОЧТЕНИЮ

Популярные и начинающие авторы, крупнейшие и нишевые издательства