Przekład: Irena Lewandowska
Widawnictwo „Iskry”
Warszawa, 1974
WstępTrzeba tworzyć dobro ze zła bo nie ma nic innego, z czego by można Je tworzyć.
Robert Fenn WarrenFragmenty wywiadu, który przeprowadził specjalny korespondent Radia Harmont z doktorem WALENTINEM PILLMANEM, w związku z przyznaniem temu ostatniemu Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za 19… rok
— … Zapewne pana pierwszym poważnym odkryciem było odkrycie tak zwanego radiantu Pillmana?
— Nie sądzę. Radiant Pillmana to ani pierwsze, ani poważne, ani, ściśle mówiąc, odkrycie. I w dodatku niezupełnie moje.
— Pan chyba żartuje, panie doktorze. Radiant Pillmana — te dwa słowa zna każdy uczeń szkoły podstawowej.
— Nic dziwnego. Radiant Pillmana pierwszy odkrył właśnie uczeń, niestety nie pamiętam jego nazwiska, niech pan zajrzy do „Historii Lądowania” Stetsona, tam pan znajdzie wszystkie szczegóły. Radiant został odkryty przez ucznia, współrzędne opublikował po raz pierwszy student, a nie wiadomo dlaczego ochrzczono radiant moim nazwiskiem.
— Tak, z odkryciami zdarzają się zdumiewające historie. Czy nie mógłby pan wyjaśnić naszym słuchaczom, panie doktorze…
— Niech pan posłucha, drogi rodaku. Radiant Pillmana to niezmiernie prosta rzecz. Proszę sobie wyobrazić, że wprowadził pan w ruch obrotowy ogromny globus, a potem zaczął pan do niego strzelać z rewolweru. Dziurki na globusie ulożą się w pewną określoną krzywą. Cała istota tego, co pan nazywa moim pierwszym poważnym odkryciem, zawiera się w prostym fakcie — wszystkie Strefy Lądowania — a jest ich sześć — rozmieszczone są na powierzchni naszej planety tak. Jakby ktoś sześciokrotnie strzelił do Ziemi z pistoletu umieszczonego na linii Ziemia — Deneb. Deneb — to alfa gwiazdozbioru Łabędzia, a punkt na nieboskłonie, z którego, by tak rzec, strzelano — nazywamy właśnie radiantem Pillmana.
— Dziękuję w imieniu słuchaczy, panie doktorze. Drodzy słuchacze! Nareszcie ktoś nam sensownie wyjaśnił, co to takiego radiant Pillmana! Ale a propos, panie doktorze, wczoraj upłynęło dokładnie trzynaście lat od dnia Lądowania. Być może, zechce pan w związku z tym powiedzieć kilka słów swoim rodakom?
— A co konkretnie ich interesuje? Niech pan pamięta, że nie było mnie wówczas w Harmont…
Комментарии к книге «Piknik na skraju drogi», Arkadij i Borys Strugaccy
Всего 0 комментариев