Лустачка была танюсенькая i амаль уся прасвечвалася ад порыстасцi, была ўся на дзюрачках, як рэшата. Гэта мяне забаўляла, я пераставаў плакаць i з'ядаў свой "базар".
ВЕРАБ'ЮШКА
Адразу ж за вёскай пачынаўся луг з высокай травой, мноствам розных палявых кветак. Сталаму чалавеку трава была трошкi вышэй за калена, а ў нас тырчэлi толькi нашыя "макаўкi" з травы. Але бегалi мы на гэты луг не толькi дзеля забавы - на iм густа расло шчаўе, якое праз некаторы час выкiдвала ўгару далiкатныя сакаўныя дудкi, на якiх ужо пазней выспявала семя. Вось гэтымi дудкамi мы i сiлкавалiся, яны нас моцна ратавалi ад голаду. Чамусьцi гэтыя дудкi мы звалi - вераб'юшка i нават жартавалi:
- Вераб'юшка - балiць б'юшка.
I сапраўды, ад гэтай зелянiны-кiслаты нярэдка балелi нашыя жываты.
Сярод нас была Ларыса Мiцько, якой сваякi прывезлi з Менска прыгожую, у кветачкi, сукенку. Шчаслiвая Ларыса апранула абноўку i не адчувала зямлi пад нагамi - бегала, шчабятала, качалася па траве. I трэба ж было так здарыцца, што сукеначка за нешта зачапiлася i разадралася. А мацi ў Ларысы была вельмi строгая, з дзецьмi не цырымонiлася, бо i ў iхняй сям'i "галавасцiкаў" была цэлая куча - якiя тут могуць быць цырымонкi, ледзь выжывалi, тым больш без бацькi, якi загiнуў на вайне.
Пайшлi мы ўсе разам прасiць Ларысiну маму, каб не бiла дзяўчынку. Ларыса ж была вельмi ветлiвая, ласкавая, "лiслiвая", яна i запрычытала:
- Мамачка, мiленькая, родненькая, не бi мяне - я парвала сукеначку...
Толькi тады я звярнуў увагу на свае лахманы, якiм нiчога ўжо не было страшна, i з палёгкай уздыхнуў.
ГУЗАКI НА ЛБЕ
Бывала так - выскачыш на двор пагойсаць, сустрэнеш сябра, а ў яго - гузак на лбе. Заўтра ён цябе сустрэне, а ў цябе - таксама лоб з гузаком.
Нi ён у цябе, нi ты ў яго не пытаешся - што ды адкуль? Справа вядомая, звыклая. Што за шалянец без такога гузака?
Мяркуйце самi. Садзiмся есцi ўсёй сям'ёй вакол адной вялiкай мiсы,бо другога посуду пасля вайны не было.
А каб блiжэй быць да булёну цi зацiркi, трэба сядзець шчыльна - локаць да локця, калена да калена.
Комментарии к книге «Замалёўкi (на белорусском языке)», Сергей Давидович
Всего 0 комментариев