«Страсці па Аўдзею»

564

Описание

Канфлікт у драме Бутрамеева — паміж філасофіяй селяніна-працаўніка і сілай руйнавання, якую ўвасабляе сталінская калектывізацыя. Аўдзей, аднаасобнік на хутары, трымаецца спрадвечнага, традыцыйнага ўкладу жыцця. Галоўная крыніца яго дабрабыту — праца: цяжкая, катаржная, але самаахвярная і сумленная. І неадольнае жаданне селяніна мець кавалак уласнай зямлі, гаспадарыць на ёй, мець плён ад працы, быць гаспадаром лёсу. Уладзімір Бутрамееў паказвае прывязанасць Аўдзея да зямлі як абсалютна натуральнае чалавечае пачуццё. Гісторыя раскулачвання Аўдзея падаецца як ачышчальная пакута, як ахвярніцкі акт — адсюль і евангельская назва пьесы.



1 страница из 29
читать на одной стр.
Настроики
A

Фон текста:

  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Текст
  • Аа

    Roboto

  • Аа

    Garamond

  • Аа

    Fira Sans

  • Аа

    Times

стр.
Страсці па Аўдзею (fb2) - Страсці па Аўдзею 220K скачать: (fb2) - (epub) - (mobi) - Владимир Петрович БутромеевУладзімір БутрамееўСтрасці па Аўдзею Народная драма ў шасці дзеях Дзеючыя асобы

Бацька Аўдзея, 75 год.

Аўдзей — гаспадар хутара, 50 год.

Варвара — яго жонка, 45 год.

Андрэй — іх сын, 25 год.

Дзеці Аўдзея — ад 5 да 25 год.

Эленька.

Жабрак, 70 год.

Сват Аўдзея, 50 год.

Маці Зуйка, 70 год.

Зуёк — бацька Веры, 50 год.

Зуйчыха — яго жонка, 50 год.

Верка — іх дачка, 18 год.

Дзеці Зуйка — дзяўчаты ад 10 да 18 год.

Танька — сяброўка Веры, 18 год.

Хлопцы і дзяўчаты.

Упаўнаважаны з раёна.

Сёмка.

Першы мужык.

Другі мужык.

Карціна першая

Хата Аўдзея. Пасярэдзіне стаіць стол. Ля стала з абодвух бакоў лавы. На покуці іконы. Гучыць ранішняя малітва.

Бацька Аўдзея (стаіць перад іконай). «Госпадзі, услыш малітвы рабоў недастойных, яко ёсьць человеці в поце ліца дабываюшчые хлеб свой… Восстав, благодарю цябе, святы Божа, яко радзі твайго долгацярпенія не прагневался на мяне, лянівага і грешнага, не прызвал пагібель, но человеколюбствовал і допусціл мяне восстаць ато сна… I дал мне мімошедшее время ночі сей без напасці от всякого зла прейці… Госпадзі, просім шчадрот тваіх от века ідушчых, за труды нашы воздай і пошлі дзень безгрешный і ўсердзіе і сміреніе всякому рабу своему в прележных трудах крестьянствующего на земле… I сохрані ісполняющіх закон твой і завет твой… Амінь…»

Пад словы малітвы да стала збіраецца сям’я Аўдзея, разам з гаспадаром.

Аўдзей. Андрэй і Макар, запражыце коней — снапы павозіце, што засталіся. Дзеці, каласкі збіраць на калінавае поле! (Паварочваецца да старога бацькі, што сядзіць ля яго па левую руку.) Схадзі на гумно, прыгледзь, каб усё прыгатавана было, каб потым не хапацца. Прывязуць снапы — складзіце. (Працягвае, пасопшы носам.) Манька з Нінкай, бульбу дакопваць! Са ўчарашняга разагнана, а пасля абеду Макар яшчэ разгоне, к вечару каб з поля. Ты, Варвара, з дзеўкамі перабіраць, ды паспяшайцеся, трэці дзень капошыцеся!

Варвара. Сёння кончым. Пагода стаіць.

Аўдзей. Бог не для таго пагоду даў, каб спаць на ёй над бульбай ці языкамі трапаць. Работы ўперадзе хапае. (Зноў звяртаецца да старога.) А на гумно я сам пасля прыйду.

Усе разыходзяцца.

Андрэй!

Андрэй спыняецца і чакае.

Комментарии к книге «Страсці па Аўдзею», Владимир Петрович Бутромеев

Всего 0 комментариев

Комментариев к этой книге пока нет, будьте первым!