«Рыбка (на белорусском языке)»

Кацярына Ракiцiна

Рыбка

Я учора спаймау-быу рыбку...

Браты Грым у пераказе А. Пушкiна

- Жонка! Жонка, табе кажу!

Мацi, засяроджаная на цыраваннi панчох, неахвотна у зняла галаву. Муж i бацька трох яе дзяцей стаяу ля дзверы, склау шы рукi на грудзях i гледзячы з-пад iлба. Яна б спужалася - не пражывi з iм семнаццаць год.

- Што, любы?

Ён развярнуу ся i пашыбавау у бок кухнi. Гэтак рабiу iх кот Мурзiк, калi хацеу пад'есцi. Мацi пайшла следам.

У кухнi, на першы погляд, нiчога незвычайнага не было. Толькi зыходзiу парай вялiкi кубак на стале. У карычневым крузе кавы адбiвалася лямпа.

Мацi задумлiва пацёрла шчаку:

- Не разумею.

Бацька тыцнуу у бок кубка пальцам:

- А гэта што?

- Кава?

- А у каве?

Жонка прыгледзелася: звычайная кава; гарачая, i пахне прыемна.

- Цукар, хiба?

Муж зашыпеу . Сапрауды, з кавай было нешта не тое - паверхня нервова гайдалася, плюскалi i разыходзiлiся хвалi. Бы ад дажджу - калi у кватэры магчымы дождж. Цi то у цёмных глыбiнях праводзiла манеуры мiнiяцюрная падводная лодка.

- Што гэта? - прашаптала мацi.

Муж абвiнавауча уздзеу далонi:

- Вось я i пытаюся: што?!

- А ты кубак мыу?

Бацька зiрнуу з пагардай.

- Вылi, - прапанавала жонка.

- Шкада.

- Вылi. Атруцiшся - дзецi сiратамi застануцца.

Як бы пачуу шы, што размова пра iх, мажлiвыя сiраты з'явiлiся на кухнi.

- Адысцi! - загадау тата.

- А што, бомба? - пацiкавiу ся пятнаццацiгадовы Мiкiтка.

Трохгадовы Петрык заскакау , захлiпаючыся ад шчасця:

- Бонба, бонба!

Бацька закрыу стол грудзямi. Мацi, ратуючы ад ляпаса, перахапiла гарэзнiка.

- Нiякая не бонба, - скрывiлася Наташа. Яны з Мiкiтам былi пагодкамi i гадзiны пражыць не маглi, каб адзiн аднаго не у шчыкнуць. - Звычайная рыба.

- Якая рыба? - лыпнуу тата вычыма. - Рыбы у каве не жывуць.

Але ж, насуперак яго словам, рыба як раз з'явiлася на паверхнi, засвяцiлася залатой спiнкай i тонкiмi, як павуцiнне, плау нiкамi, ударыла хвастом, запырскау шы сям'ю, на шчасце, ужо астылай кавай.

- Лыбка! - завёу радасны Петрык.

- Не руш!

- Кава бразiльская? - спытау эрудыт Мiкiта. - Тады гэта пiранья. Палец адцяпае - i не зау важыш.

Наташа зiрнула з'едлiва:

- Вось я яе выпушчу, i яна выканае маё жаданне.

- Уга, у нашу раку выпусцi - нiчога не выканае, адразу здохне.

- Вось i загадай, каб спярша раку ачысцiла.

- Ха, - тата тузануу вус, - хутчэй я англiйскай каралевай стану.

- Папугая хачу! - закрычау Петрык.

- Якога папугая? - мацi у здыхнула. - Табе боцiкi трэба, Наташы басаножкi...

- Камп'ютар.

Бацька схапiу ся за голау :

- Боцiкi я сам куплю. Калi зарплату выплацяць.

- Дык ты пажадай, каб за пяцьдзесят год адразу выплацiлi, - падначыу Мiкiтка. - У гэтых, уях.

- Не лайся!! - крыкнулi бацькi разам.

Мiкiта надзьмуу ся:

- А я што? Усе так кажуць: умоу ныя адзiнкi.

- Тады "уа".

Рыбка спакойна плавала у каве. Не знiкала, але й жаданнi выконваць не спяшалася. Толькi Мурзiка прыйшлося адагнаць, каб не з'еу знячэуку. Гэты мог.

- А можа, яна сонечная? - услых падумау Мiкiтка. - Зайцы сонечныя бываюць. Вунь, пад лямпай як раз.

- Тады лямпачная, - паправiла Наташа. - Выключым святло, i пi, татка, сваю каву. Няма рыбы - няма праблемы.

I тут святло згасла.

- Вой!

У дзверы грукнулi.

- Не адчыняй, - зашаптала мацi. - Яны праводку рэжуць, а потым кватэры рабуюць. Кажуць, што манцёры...

- Я не манцёр, - данеслася з-за дзверы. - Я паштальён!

- Усё адно не адчыняй!

Хiба ён паслухаецца? Бацька запалiу загадзя падрыхтаваную на такi выпадак свечку i пайшоу адчыняць. Сям'я паспешлiва узбройвалася: мацi схапiла патэльню, Наташка з Мiкiтам гантэлi, а Петрык - ката. Злосны кот з чатырма кiпцюрыстымi лапамi - тое, што трэба.

Але за дзвярыма стаяу самы сапраудны паштальён.

- Тэлеграма вам, распiшыцеся, - мовiу ён змрочна i пайшоу.

Бацька прачытау упрыгожаны пячаткамi (адна залатая) бланк i, паупрытомны, ссунууся на падлогу. Петрык зароу . Мацi кiнулася за валер'янкай.

- Што там? Чытай! - памiраючы ад цiкаунасцi, запатрабавала Наташа. Мiкiтка падняу аркуш:

- "Выз... вызвалiлася пасада англiйскай ка-каралевы. Тэрмiнова тэлефануйце згоду. Ваш прынц Чарльз."