«Miasteczko Innocente»

Tytuł oryginału CARNAL INNOCENCE

Był mroźny lutowy poranek, kiedy Bobby Lee Fuller znalazł pierwsze ciało. Ludzie mówili „znalazł”, choć tak naprawdę potknął się o to, co zostało z Arnette Gantrey. Nieważne zresztą, jak to nazwać. Grunt, że Bobby Lee jeszcze długo widywał w snach bladą twarz o szeroko otwartych oczach.

Gdyby poprzedniego wieczora nie zerwał – po raz kolejny – z Marvella Truesdale, tkwiłby przy biurku łamiąc sobie głowę nad Szekspirowskim Makbetem zamiast wędkować w Gooseneck Creek. Ale ta ostatnia kłótnia w ich burzliwym romansie zupełnie go wykończyła. Postanowił zrobić sobie wolny dzień, odpocząć, podumać. I pokazać tej pyskatej Marvelli, że nie jest bezpłciowym mięczakiem, lecz mężczyzną.

Mężczyźni w rodzinie Bobby'ego Lee zawsze dzierżyli ster w dłoni – albo przynajmniej udawali, że to robią. Bobby nie miał zamiaru zrywać z tradycją.

Bobby Lee uważał Deana za „swego chłopa”, takiego, co to nie cierpi ślęczenia nad książką. Podobnie jak Bobby Lee. Gdyby to zależało od niego, pracowałby na pełnym etacie w garażu Sonny'ego Talbota zamiast przebijać się przez trzecią klasę liceum. Ale jego matka była odmiennego zdania. Nikt w Innocence, w stanie Missisipi, nie wchodził w drogę Happy Fuller, jeżeli mógł tego uniknąć.

Happy – imię pasowało do niej jak ulał; potrafiła, uśmiechając się przepięknie, zrobić z człowieka sieczkę – nigdy nie wybaczyła swemu pierworodnemu, że dwa razy powtarzał rok. Gdyby nie kłótnia z Marvella, Bobby Lee nie ośmieliłby się wagarować. Ale Marvella należała do dziewcząt, które popychają mężczyznę – prawdziwego mężczyznę – do czynów pochopnych i nierozsądnych.

Tak więc Bobby Lee zarzucił wędkę nad posępnymi, brązowymi wodami Gooseneck Creek i skulił się z zimna w wytartej dżinsowej kurtce. Tata zawsze mówił, że kiedy mężczyznę zaprzątają wielkie sprawy, najlepiej jak usiądzie nad wodą i zobaczy, co bierze.

Nieważne, czy coś złapie, liczy się tylko obecność nad wodą.

– Cholerne baby! – mruknął Bobby Lee i wykrzywił usta w pogardliwym grymasie, który ćwiczył przez wiele godzin w łazienkowym lustrze. – Niech je czort!

Niepotrzebne mu były zmartwienia, których Marvella mu nie szczędziła. Od kiedy zrobili to na tylnym siedzeniu cutlassa, rozbierała go na części pierwsze i składała na powrót według własnego wzoru.